Pisa

I couldn't believe that the most popular destination of my trip would be so impressive. How many times have you seen the leaning tower of Pisa? Countless...and then you go there and ... you  go speechless:

...unless you are one of the millions of stupid tourists who try to take the classic "pushing the tower" pose...

The most ridiculous guy I met on my trip:

Last but not least... a girl lost her earring:

Genova

While I write these lines I have a bottle of cheap but strong Grappa in a balcony somehow overlooking the port of Genova. Weather is amazing but my tomorrow's trip to Pisa is predicted to me a bit wet...I came here yesterday after a nice trip from Torino which thanks to my friend Antonello's advises offered me nice pics like these (and videos to be posted later)

If you hate going up and down streets and stairs then the old part of Genova is your nightmare. It is a quite interesting city to visit though, considering the fact that the part of the city around the port consists almost exclusively by very old buildings which offer a nice time travel to the eyes of the visitor.

The fact that this part of Genova is built on a hill offers numerous chances to see the city from above.

This was by far the most impressive thing I found at the old port:

And here's its story:

Genova has some of the most narrow backstreets I have ever experienced - some of them are as wide as your shoulders.

One more impressive thing is the various tunnels in the old city:

While writing this post I already had a couple of glasses filled with Grappa so I'd better stop here...perfect weather and alcohol is weird mix you know...

Cheers till the next one ;)

Torino & friends

On my way from Como to Torino I was advised by my good friend Antonello (who also hosted me there) to take the route through Panoramica Zegna and of course I didn't regret it though it was quite hazy to take decent pictures. Here's two of them:

My stay in this area was a nice chance to rest for a while, meet with our German mate Tobias and change my front worn and punctured tire:

I was treated like a king from Antonello's mum, of course didn't miss the chance to try the local food but also had the honour to visit the amazing gallery of historic bikes this family owns:

I've been riding bikes for so many years but never imagined that I would see in front of me ones with open sump, wooden brake pads and clutch made from cork!!! By the way, the right one in the picture is one of the 5 in total left RTW...oh yes...!

Obviously I did some riding too (yeah what a surprise...) so here's my visit to Gran Paradiso (made it up to 2500 meters as road was closed from snow):

Υ.Γ. Δείτε το όνομα του δρόμου σε ένα χωριό βόρεια του Τορίνο:

Umbrail pass, Stelvio, Como lake

Or in other words from the "cold as ice" to "hot as hell". Leaving beautiful Mustair behind I headed south towards Stelvio (how nice it is to have people waving their hands to you till they loose site of you and your bike as you drive off their place - thank you Felix and Brunner family!) This route leads you through Umbrail pass first which was super empty and super cold on this Monday morning. Amazing route through the snowy mountain and part of the road was under construction with awful grip due to gravel (full tank, fully loaded bike...you bikers know how it feels under such conditions in alpine hairpins...). No pictures from this part but videos to be posted later. 2500 meters high and then you have more to go if you do Stelvio. Here's how it looked there @ 2800 meters:

This is the SS38 that goes down to Bormio - perfect serpentine! 

After these freezing but nice moments I had a rather indifferent route up to Como which was very hot and humid:

I lubed my chain there and just before getting too sweaty I moved on to the place I have booked. Very nice hosts, good chance to relax:

Loved my breakfast!

Tomorrow I head for hot and humid Torino...I know how bad it feels under such conditions but I'll meet some of my best friends there that I haven't met for a couple of years and that's more than enough motivation :) See you soon guys!

Trekking @ Lai Da Rims

Check some info about this unique spot on earth here.

Κυριακή 16 Ιουνίου - ημέρα ορόσημο στην ταξιδιωτική μου καριέρα. Αυτά παθαίνεις όταν σε φιλοξενεί μια απίθανη οικογένεια στο Mustair της Ελβετίας, πίσω από το Stelvio της Ιταλίας.

"Πάμε αύριο σε μια λίμνη στα 2500 μέτρα;"

"Πάμε ρε παιδιά αλλά τα ορειβατικά μου παπούτσια δεν τα έχω μαζί...έχει πολύ χιόνι η διαδρομή;"

"Μπα...τίποτα ιδιαίτερο..."

"Ε...και δεν πάμε;"

Κάπως έτσι βρέθηκα να κάνω κάτι που αν ήξερα από πριν τι ζόρι έχει δεν θα το έκανα με τίποτα. Φυσικά και δεν το μετάνοιωσα αλλά έφτασα κοντά στο να κληθούν τα Ελβετικά διασωστικά μέσα...αν και δεν θα έβρισκαν και πολλά πράγματα - μια που έφυγες σε αυτές τις πλαγιές και μετά σκας πολλές εκατοντάδες μέτρα χαμηλότερα με αποτέλεσμα να κουβαλάνε οι τέσσερις το φέρετρο αδειανό στην τελετή :) Με λίγα λόγια βρέθηκα να προσπαθώ να κρατηθώ σε πλαγιές καρφί με ανύπαρκτη πρόσφυση και ακόμη δεν ξέρω πως γλίτωσα τη δωρεάν δοκιμή της επιτάχυνσης της βαρύτητας. Το αποκορύφωμα ήταν το πέρασμα πάνω από λωρίδες χιονιού σε σχεδόν κατακόρυφη κλίση όπου μια το χιόνι γλίστραγε και έφευγες έξω και άλλοτε έσπαγε και έμπαινες μέσα μέχρι το γόνατο. Κάποια στιγμή είδα αίμα στην δεξιά παλάμη μου - μάλλον κόπηκα προσπαθώντας να κρατηθώ απεγνωσμένα από  κομμάτια βράχου που σπάει ο πάγος και κόβουν σα μαχαίρια αλλά πάνω στην ένταση δεν κατάλαβα τίποτα. Ευτυχώς είχα μαζί μου τα γάντια που φοράω όταν οδηγώ με κρύο και έτσι τα φόρεσα αργότερα οπότε έσκαβα λαβές μέσα στο χιόνι για να κρατιέμαι με το χέρι χωμένο μέσα χωρίς να πολυκρυώνω και χωρίς να με κόβουν τα βράχια.

Αφού τελείωσε το γοητευτικό αυτό μαρτύριο και φτάσαμε στην κορυφή μου αποκάλυψαν ότι ακολουθήσαμε τη δύσκολη διαδρομή που οι ντόπιοι τη λένε "goat route"...ευτυχώς που τους είπα ότι δεν είχα σωστά παπούτσια δηλαδή...

Το θέαμα στο πλατώ της λίμνης Rims (Lai Da Rims) είναι κάτι που και ο πλέον πολυταξιδεμένος μπορεί να επιβεβαιώσει ότι είναι ελάχιστα μέρη (αν όχι το μοναδικό) που μπορούν να στο προσφέρουν. Φτάσαμε νωρίς το πρωί μιας και ξεκινήσαμε στις 6, είχε λίγα σύννεφα και μερική ομίχλη, αρκετό κρύο φυσικά και χιόνια ολόγυρα που λιώνοντας γεμίζουν την δεξαμενή της λίμνης με το καθαρότερο νερό που μπορεί να γευτεί άνθρωπος. Μπορείς να χαζεύεις τη λίμνη - καθρέπτη για ώρες και μέρες άφωνος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι γύρισαν μέρος της Χάϊντι εκεί :)

Οι εικόνες μιλάνε καλύτερα (κάντε κλικ να τις απολαύσετε σε μεγαλύτερο μέγεθος)

Μπανάνες με νουτέλα στη σχάρα - αποθέωση!

...όχι πως το κυρίως BBQ ήταν άσχημο:

Αυτό το ποτάμι αδειάζει την λίμνη και κρατά τη στάθμη σταθερή:

No comments:

Αυτός είμαι εγώ :)

Αμφιβάλω αν πετύχω στη ζωή μου καθαρότερο νερό:

Μέσα σε τέτοιες τρύπες που ανοίγουν οι τοπικές μαρμότες βγάζουν το χειμώνα εκεί πάνω!

Ξανά η λίμνη:

Μετά το σοκ του νερού (μόλις πάνω από τους μηδέν βαθμούς) προσπαθώ να στεγνώσω τα πόδια μου:

Και ξανά η λίμνη:

Όμορφα άνθη επιβιώνουν σε απίστευτες συνθήκες:

Και πάλι η λίμνη:

Με αυτά τα παπούτσια ήταν άθλος η ανάβαση!

Μοναδικός καθρέπτης το νερό:

Αρκετά ψάρια επιβιώνουν κάτω από τον πάγο για μήνες - μερικά όμως τα βρίσκεις νεκρά:

Lai da Rims:

Και άλλα λουλούδια:

Το ποτάμι που αδειάζει τη λίμνη από άλλη μια γωνία:

Κατά την ανάβαση (στα πιο επικίνδυνα και εντυπωσιακά σημεία δυστυχώς δεν μπόρεσα να φωτογραφίσω για ευνόητους λόγους):

Δείχνω ευτυχής πλην όμως αμφίβολος για το αποτέλεσμα :)

Ένα αεροπλάνο σε πλήρη επιτάχυνση έκανε αυτή την εικόνα στις αρχές της ανάβασης πιο ιδιαίτερη:

Εδώ ξεκινήσαμε,

και σε λίγο το αυτοκίνητό μας φαινόταν σαν κουκίδα από ψηλά: