Ιταλία - Γαλλία μέρος 4ο

Άλλη μια ωραία μέρα ξεκινά στο όμορφο ορμητήριο της Catherine, δίπλα από το αεροδρόμιο της Νίκαιας, που είχα την τύχη να το έχω όλο στη διάθεσή μου. Το διαμπερές αυτό διαμέρισμα με πρόσωπο στο Νότο είχε απολαυστικό φυσικό κλιματισμό. Το βράδυ ερχόταν φρέσκος αέρας από τον Αλπικό Βορρά για να δροσίσει ότι ζέστανε ο ήλιος την ημέρα ενώ μετά το χάραμα γυρνούσε σε Νοτιά από τη θάλασσα. Όλα αυτά σε χαμηλή ένταση ώστε να μην γίνονται ποτέ ενοχλητικά. Ακόμη και ο αέρας είχε Γαλλικούς τρόπους. Φτιάχνω πρωινό και φεύγω για να απολαύσω το μενού της ημέρας: Cannes, Saint Tropez και ότι άλλο όμορφο ενδιάμεσα.

Ξεκινώντας νωρίς αποφεύγω την πολύ κίνηση για την πρώτη ώρα και έτσι πέρασα την ωραία Antibes χωρίς μεγάλα δράματα. Κάνω την πρώτη μου στάση στις Cannes και βρίσκω την ευκαιρία να φωτογραφίσω ένα μοντέλο:

Το συγκεκριμένο απίστευτο δείγμα Ιαπωνικής μηχανικής είναι τόσο πολύπλευρα λειτουργικό και αξιόπιστο που κάποιος με περίσσιο μοτοσυκλετιστικό θράσος θα μπορούσε να βάλει την λεζάντα "Οι Κάννες συνωστίζονται να φωτογραφηθούν πίσω από αυτή τη Suzuki" . Δεν θα επαναλάβω τις θετικές εκπλήξεις που είχα στα 130.000χλμ που έχω κάνει μαζί της, θα πω μόνο το εξής (που δεν είναι καν το σπουδαιότερο): Πριν φύγω από Ελλάδα τα μπροστινά τακάκια ήταν κοντά στο τέλος και η αλυσίδα είχε να τεντωθεί 7000 χλμ. Τελικά είπα να τα αφήσω και να τα μαζέψω όλα όταν γυρίσω. Όταν γύρισα, 3200+ χλμ αργότερα ήταν όλα εκεί που τα άφησα. Ακόμη και η αλυσίδα! 10.000χλμ χωρίς τέντωμα. Ούτε άξονας να ήταν!

Ωραίες οι Κάννες που φωτογραφήθηκαν πιο πριν με ένα Suzuki αλλά πολύ η κίνηση και η ζέστη οπότε συνεχίζω Δυτικά. Σύντομα ξανασταματώ γιατί η παραλία μόλις έξω από την πόλη είναι πραγματικά όμορφη:

Στο σημείο αυτό που βλέπεται, ακριβώς πίσω μου σταματά ένας εβδομηντάρης με ένα ωραίο ποδήλατο κούρσα το οποίο είχε σκασμένο πίσω λάστιχο. Πάνω που σκέφτομαι να τον ρωτήσω αν θέλει βοήθεια, έχοντας στο μυαλό μου να του φτιάξω το λάστιχο σύμφωνα με την τελευταία μου ανακάλυψη - με super glue που είχα μαζί μου, τον βλέπω ατάραχο και ακούραστο, ούτε καν να ψάχνει για σκιά, να βγάζει τροχό, λάστιχο και σαμπρέλα σε δευτερόλεπτα και να ξεκινά μόνος του την επισκευή. Η όλη σκηνή ήταν τόσο αρμονική καθώς τα έκανε όλα αυτά αβίαστα σαν να έπινε νερό που δεν θέλησα να την χαλάσω. Πως γουστάρω αυτούς τους τύπους δε λέγεται. Η σχέση με τα δικά μας γιδογερόντια των ΔΕΚΟ είναι αυτή του αεροπλάνου με το πατημένο σύκο.

Συνεχίζω Δυτικά και όχι παραθαλάσσια για να γλιτώσω κίνηση αλλά να δω και το βουνό με την ευκαιρία. Που να ήξερα πόσο σοφή επιλογή ήταν αυτή. Δεν αργώ να βρεθώ στον DN7 και πως να τον περιγράψω...Τι θα θέλατε από ένα δρόμο; Καλή άσφαλτο; Καλοσχεδιασμένα στροφιλίκια; Χαμηλή ως καθόλου κίνηση; Πυκνόφυτο δάσος; Σύνδεση με χωματόδρομους; Λίμνες; Ρυάκια; Ε, αυτός τα έχει ΟΛΑ. Αν η φυλακή είναι να οδηγώ εκεί όλη μέρα τότε κάνω φόνο αμέσως. Κάποια στιγμή σταματώ για λίγες φωτογραφίες (βίντεο στο τέλος).

Λίγο πιο κάτω, βλέπω μια ταμπέλα προς μια λίμνη η οποία οδηγεί σε χωματόδρομο. Ε, δεν θα μπορούσα να την αγνοήσω. Μετά από δύο χιλιόμετρα κατηφορικού χωματόδρομου φτάνω στο τέλος του, αφήνω το iron horse να βοσκήσει,

και περπατώντας λίγα μέτρα βλέπω μπροστά μου αυτό το ποίημα:

Ο ήλιος δεν βοήθησε την φωτογραφία αλλά πραγματικά η λίμνη Avellan είναι ένα μικρό διαμαντάκι. Ήμουν εκεί εγώ, άλλες δυο ψυχές απέναντι και η ησυχία. Απόλαυση. (Βίντεο στο τέλος)

Ανεβαίνω ξανά τον χωματόδρομο και συνεχίζω Νοτιοδυτικά στον DN7. Η απόλαυση που περιέγραψα πριν αμείωτη μέχρι να φτάσω Frejus οπότε πέφτω πάλι στην κίνηση. Υπήρχαν κομμάτια του παραλιακού δρόμου που προσπερνούσα ακίνητα αυτοκίνητα για χιλιόμετρα. Με αρκετή ζέστη και κίνηση φτάνω κάποια στιγμή στο Saint Tropez. Ο καυτός ήλιος έκανε τα 2 ευρώ που έδωσα για μια γρανίτα να φαίνονται σαν την καλύτερη επένδυση έβερ:

Πλάκα είχαν τα δυο κότερα που είχαν πιάσει κουβέντα στη μαρίνα:

Και ως συνήθως, ο μόνος με Ελληνικές πινακίδες:

Στο δρόμο της επιστροφής για Νίκαια, λίγο πριν το Frejus, πέτυχα ένα πάρκο με Monster Trucks. Το τελευταίο πράγμα που περίμενα να δω στη Γαλλία ήταν αυτή η Αμερικανιά. Μάλιστα ήμουν τυχερός γιατί μόλις σταματώ για φωτογραφίες βγαίνει ένα Monster Truck να παρκάρει έξω για επίδειξη στους διερχομένους:

Βέβαια και το μοντέλο για το οποίο μιλήσαμε στην αρχή δεν έχασε ευκαιρία:

Αυτή αλλά και οι προηγούμενες ομορφιές, μαζί με άλλες βρίσκονται στο παρακάτω βίντεο:

Τα υπόλοιπα στο επόμενο...