ΥΠΕΡΘΛΙΨΗ

Έτυχε να δω σύντομα κλιπς από πρόσφατη συγκέντρωση της Κάμαλα αν και δεν τα ψάχνω για να είμαι ειλικρινής γιατί έχω μια δυσανεξία σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ακόμη και αν είναι πιο υποφερτές από του ανεκδιήγητου αντιπάλου της. Στάθηκα στην εικόνα όλων αυτών των γυναικών που έμοιαζαν να μεγάλωσαν σε κλειστά δωμάτια και χόρευαν λες και βγήκαν από αυτά μόλις χτες. "Καλό δεν είναι αυτό;" θα πει κάποιος. Καλό είναι να "ξεσκάει" κάποιος αλλά δε βλέπω και πολύ πολιτική σε όλο αυτό. Είναι το αντίστοιχο του να χορεύανε τσιφτετέλια οι αντισύριζα γυναίκες στις συγκεντρώσεις του Μητσοτάκη. Ε, δε χόρεψαν και αν χόρευαν θα ήταν αστείο σαν τις μπουτούδες που χόρευαν στον Συνταγμα το 2015 πανηγυρίζοντας ότι ο Αλέξης τους έπαιρνε το πορτοφόλι. (Ας παινέψουμε και το σπίτι μας με την ευκαιρία γιατί ναι, παρόλο το τι έχω σούρει για το καρούμπαλο του Έλληνα που μετέτρεψε μια κρίση σε απόγνωση, μάλλον είμαστε σοβαρότεροι του μέσου όρου πλέον).

Παρόμοιο IQ συνδέει όλους αυτούς: ζαίους, τραμπικούς και τις τσιφτετελούδες της Κάμαλα. Η τελευταία είναι προφανώς σοβαρότερη του πορτοκαλί ρωσόδουλου καραγκιόζη (who wouldn't) αλλά την ίδια ώρα είναι και δέσμια των ζαίων του κόμματός της. Εξ ου και στριμώχνεται όταν έρχεται η ώρα να υπερασπιστεί το Ισραήλ, γι αυτό επιμένει να προβάλει το ότι είναι γυναίκα από μη πλούσια οικογένεια και κάπως έτσι η πραγματική πολιτική κουβέντα πάει περίπατο αφού έτσι το θέλει ο λαός.

Ο τελευταίος ουσιαστικά έβαλε τίτλο σε αυτό εδώ το κείμενο. Είναι η επίγευση που συχνά σου αφήνει το πλήθος. Μιας και για την Αμερική ο λόγος, αν εξαιρέσεις τους Republicans against Trump (μακράν το σοβαρότερο ρεύμα) και το κοινό της Χίλαρυ Κλίντον, μιλάμε για ένα αβάσταχτο eye sore τσίρκο που αποτελεί την ευρεία πλειοψηφία του Αμερικανικού εκλογικού σώματος. Ο λαός στέρησε τη Χίλαρυ από τους Δημοκρατικούς, έβαλε τον Ομπάμα στη θέση της ο οποίος κατέστρεψε τη Δύση στη Διεθνή σκακιέρα, και αργότερα οι ζαίοι των Δημοκρατικών έκαναν το 2ο έγκλημα, να την υπονομεύσουν απέναντι στον Τραμπ με αποτέλεσμα να χάσει την προεδρία παρότι πήρε περισσότερες ψήφους. Βάλτε κάτω τι συνέβη διεθνώς όλα αυτά τα χρόνια και κάψτε ελεύθερα. Τα μισά από αυτά να είχαμε γλιτώσει θα ζούσαμε σε πολύ καλύτερο κόσμο. Ο "πάνσοφος" λαός όμως αποφάσισε διαφορετικά. Και αμφιβάλω αν έχει καταλάβει τι του κόστισε ο όμορφος ψηλός μαύρος που ψηφίστηκε αποκλειστικά και μόνο για τα 3 αυτά χαρακτηριστικά (εντάξει, και την ευφράδειά του).

Η Αμερική είναι μια πλούσια απόγνωση λοιπόν, βέβαια τι να πει κανείς για το πρώην αντίπαλο δέος της τη ρωσία που είναι μια φτωχή απόγνωση. Απουσία στοιχειώδους δημοκρατικής κουλτούρας με μόνη αντίδραση στην κάφρικη ολιγαρχία κάποια λουλούδια στον τάφο του Ναβάλνυ που Τσώρτσιλ δεν τον έλεγες ούτως ή άλλως. Δεν αντέχει σε πολλά σχόλια ούτε η ρωσία ούτε ο ρωσισμός.  Είναι όλα τόσο προφανή που όποιος δεν τα βλέπει ή παίρνει χαρτζιλίκι ή θέλει οφθαλμίατρο.

Μήπως η "φίλη" της η Κίνα είναι καλύτερα; Οικονομικά σαφώς. Τεχνολογικά επίσης. Δυστυχώς όμως η Κίνα είδε ότι στη ρωσία η όποια απόπειρα (έστω κουτσής) δημοκρατίας πήγε αδιάβαστη και έτσι δεν μπήκε καν στον πειρασμό να σκεφτεί "μήπως να το κάνουμε και μεις όπως η Δύση;".

Δυστυχώς (μεταξύ άλλων) είναι οι ίδιοι οι δυτικοί πολίτες που της δίνουν λαβές να αποφύγει τον όποιο εκδημοκρατισμό με τον αφόρητο κορεσμό τους (πλην εξαιρέσεων). Βλέπουμε πόσο ταλαιπωρείτε η Αμερική να αποβάλει τον τραμπισμό ακόμη και σήμερα μετά την πλήρη απομυθοποίησή του ξεφτιλισμένου ηγέτη (my ass) αυτού του ρεύματος, την πλήρη ιστορία του οποίου έχει περιγράψει εξαιρετικά (όπως πάντα) η Σώτη Τριανταφύλλου ΕΔΩ.

Όμως και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν έλλειψαν αντίστοιχα φαινόμενα, προσαρμοσμένα στις τοπικές ιδιαιτερότητες και ως εκ τούτου με τις όποιες διαφορές. Η μακρόχρονη παντοκρατορία της Μέρκελ στη Γερμανία η οποία διαδέχτηκε τον Σρέντερ, επίσης απροκάλυπτα εξαρτημένο από τη ρωσία, αμφότεροι με ευρύτατη αποδοχή στις δόξες τους, σημαίνει ότι ναι, σε μια πλούσια χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς η κερκόπορτα της διαφθοράς και της ύπνωσης ενός ολόκληρου λαού μπορεί να παραμείνει ανοικτή γι αυτό θέλει επαγρύπνηση.

Για ποια επαγρύπνηση να πείσεις το διπλανό σου όταν αυτός δεν πάει καν να ψηφίσει. Ο 2ος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Ελλάδα και τα τέρατα που έβγαλαν οι κάλπες είναι τρανό παράδειγμα, ιδιαίτερα μάλιστα για μια χώρα που μόλις βγήκε από την κρίση και υποτίθεται έμαθε τι σημαίνει να ψηφίζεις κλόουν ή να απέχεις.

Όλα μαύρα λοιπόν και οι άνθρωποι κατά κανόνα ηλίθιοι; Όχι βέβαια. Οι εξαιρέσεις δεν είναι απλά λαμπρές αλλά λαμπρότατες. Δείτε π.χ. τον συνεχή αγώνα της Ουκρανίας κατά του ρωσικού επεκτατισμού και τη διαρκή λαχτάρα του λαού της για Δημοκρατία. Διαφθορά στην Ουκρανία, διαφθορά στη ρωσία, γείτονες αμφότεροι αλλά δείτε την τεράστια διαφορά στις κοινωνικές εκφάνσεις της κάθε χώρας. Και έχουν το θράσος μερικοί να τολμούν να βαφτίζουν τον πόλεμο αυτό εμφύλιο. Πιο πολύ μοιάζουν οι Κινέζοι παρά οι Ουκρανοί με τους ρώσους.

Ο Γεωργιανός λαός επίσης τραβά με θάρρος το δικό του δρόμο ενάντια στο ίδιο τέρας όπως και οι Μολδαβοί. Κανείς δεν ξέρει πόσο αιματηρές θα είναι οι εξελίξεις γι αυτό αξίζουν και οι δυο τη συμπαράστασή μας.

Φυσικά από τη λίστα των εξαιρέσεων δε θα μπορούσε να λείψει ο λαός του Ισραήλ. Παρακολουθώντας τις εικόνες των ανά τη γη Ισραηλινών να σπεύδουν να επιστρέψουν στη χώρα τους για να την υπερασπιστούν μετά τις αδιανόητες ελεεινότητες της 7ης Οκτωβρίου  μου ήρθε αυθόρμητα ο παραλληλισμός με τους Έλληνες φαντάρους που πλημμύριζαν τα τρένα να πάνε στο μέτωπο να πολεμήσουν τους εισβολείς στο 2ο ΠΠ. Εξίσου αυθόρμητα όμως αναρωτήθηκα "σήμερα απέναντι σε τι κίνδυνο θα μπορούσαμε να ενωθούμε σε τέτοιο βαθμό;"

Λυπάμαι αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ. Η Ελλάδα έχει κόμμα που δηλώνει ανατριχιαστικά πράγματα για το τι θα κάνει σε περίπτωση πολέμου και ένα μάτσο ρώσικα κόμματα τα οποία μπορεί και να προσκαλούσαν ρώσους εισβολείς αν αυτοί είχαν τη δυνατότητα να έρθουν (γιατί ούτε την Ουκρανία δεν μπορούν να περάσουν προς το παρόν). Ούτε καν ο COVID19 δε μπόρεσε να μας ενώσει όσο θα έπρεπε, ένα απολίτικο γεγονός (αν το πολιτικοποιήσουμε φταίει η Κίνα) επιστημονικά τεκμηριωμένο. Δυστυχώς η προπαγάνδα που στοχεύει στη διάλυση του συνεκτικού ιστού μιας κοινωνίας πολιτικοποιώντας τα πάντα και θέτωντας αυστηρά διχαστικές ατζέντες, έχει δουλέψει υπερωρίες στην Ελλάδα (και στη Δύση γενικότερα) με τα γνωστά τοξικα και διαλυτικά αποτελέσματα. Οι χώρες που παρέθεσα πριν ως λαμπρές εξαιρέσεις, όχι μόνο δε γλίτωσαν από το στόχαστρο αυτών των πρακτόρων που υποδαυλίζουν κάθε ελεεινό κοινωνικό ρεύμα (αν δεν το δημιουργούν κιόλας) αλλά αντιθέτως έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια να τρωθούν. Ας μην τις χειροκροτήσει κάποιος αν και θα έπρεπε, αλλά τουλάχιστον ας μην τις βρίζει κιόλας.

Υ.Γ. (για να το ελαφρύνουμε λίγο) από "επαγγελματική διαστροφή" είπα να γκουγκλάρω τον τίτλο του κειμένου μου μιας και η λέξη μου ήρθε αυθόρμητα ξεκινώντας να γράφω. Λοιπόν υπάρχει ομότιτλη ποιητική συλλογή! Αν βαριέστε να την κλικάρετε στο λινκ που σας έβαλα σας παραθέτω τα περιεχόμενά της🙂

ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΥΣΗ

ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΦΟΡΗΤΗ ΖΩΗ

ΠΕΝΘΟΥΣ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΠΑΥΛΩΣΗ

ΝΗΠΙΩΝ ΚΑΥΣΗ

ΜΕΛΕΤΑΝ, ΓΡΑΦΕΙΝ, ΔΙΑΒΑΖΕΙΝ

ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΚΑΥΣΗ

ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΥΣΗ

ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ

ΑΝΑΛΥΤΩΝ ΚΑΥΣΗ

ΚΥΟΦΟΡΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ, ΑΝΗΚΕΣΤΗ ΒΛΑΒΗ

ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΥΣΗ

ΕΞΩΔΕΡΜΑ

ΕΓΧΥΤΡΙΣΜΟΣ

ΑΠΟΛΟΓΊΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

ΛΥΣΗ