A very interesting and detailed text about UN that I found on a FB page named Protocols without Zion. It's got links about the facts listed in it so it's easy to cross check it yourself. It's literally "all Greek to you" but worth translating (which is just one click away in 2024 anyway):
ΟΗΕ, ο οργανισμός της διεθνούς κοινότητας, που όλοι μας πιστεύουμε ότι η σοφία του και η δικαιοσύνη του είναι περίπου όπως των Οικουμενικών Συνόδων που τους μιλούσε το Άγιο Πνεύμα, αλλά στην πράξη είναι ένα παζάρι συναλλαγών και παιχνιδιών εξουσίας στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Την ώρα που στην Καμπότζη γινόταν η γενοκτονία με αριθμούς νεκρών αμάχων που μετριούνταν σε εκατομμύρια, ξέρετε πόσα ψηφίσματα καταδίκης έβγαλε ο ΟΗΕ;
Μηδέν.
Ηταν απασχολημένος την εποχή εκείνη να βγάζει ψηφίσματα 'ο σιωνισμός είναι ρατσισμός' (!), ψήφισμα 3379.
Την ίδια ακριβώς ημέρα που ψηφίστηκε το ψήφισμα 3379, δημιουργήθηκε η διαβόητη επιτροπή-μάστιγα 'UN Committee on the Exercise of the Inalienable Rights of the Palestinian People', η μεγαλύτερη μηχανή αντισημιτικής προπαγάνδας σε πλανητικό επίπεδο, αποτελούμενη από 46 κράτη, εκ των οποίων πάνω από τα μισά δεν αναγνωρίζουν το Ισραήλ και δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις μαζί του. Και μπορεί το ψήφισμα 3379 να ανακλήθηκε το 1991, όχι όμως και η 'UN Committee on the Exercise of the Inalienable Rights of the Palestinian People' που συνεχίζει ακάθεκτη να δαιμονοποιεί το μικρό εβραϊκό κράτος και να προσφέρει στη διαιώνιση της σύγκρουσης, σε επίπεδο κρατών και ΟΗΕ.
- The Propaganda Machine on the UN website of the UN Committee on the Exercise of the Inalienable Rights of the Palestinian People
Ενας άλλος χώρος που ο άδικος και παράλογος (και ρατσιστικός) 'αντισιωνισμός' μεγαλουργεί και πολλαπλασιάζει τους αντισημίτες είναι -εκτός απόν ίδιο τον ΟΗΕ- και οι θυγατρικές του υπηρεσίες. Εκεί, πραγματικά, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει χωρίς μεγάλη δυσκολία, ότι το Ισραήλ έχει μετατραπεί από μία απλή χώρα που πρέπει να κριτικάρεται με μέτρα και σταθμά που κανονικά ισχύουν για όλους, σε χώρα που μπορεί να ονομαστεί μόνο ως ο 'Εβραίος των χωρών'.
Αυτό διαπιστώνεται εύκολα, αν κάποιος λ.χ. ρίξει μια ματιά στο αρχείο του ΟΗΕ: Το ένα τρίτο όλων των καταδικαστικών αποφάσεων που έχει συντάξει ο ΟΗΕ ήταν εναντίον του Ισραήλ.
Για παράδειγμα, το Ισραήλ αναφέρεται ως 'κατοχική δύναμη' σε σχέση με τα διαφιλονικούμενα εδάφη στην ισραηλινοαραβική σύγκρουση συνολικά 530 φορές σε ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, μέχρι το 2016. Στα περισσότερα από αυτά τα 530 ψηφίσματα, το Ισραήλ αναφέρεται σαν 'κατοχική δύναμη' στις διαφιλονικούμενες περιοχές, παρά τις συμφωνίες με τους Παλαιστίνιους και παρά τις διαφορές των περιφερειών Area A, Area B και Area C της Δυτικής Οχθης, με τους διακριτούς ρόλους ελέγχου και εξουσίας Παλαιστινιακής Αρχής και Ισραήλ σε αυτές. Για να το πούμε απλά, οι Παλαιστίνιοι έχουν υπογράψει το 1993 και έχουν υποσχεθεί μια σειρά ρυθμίσεων και υποχρεώσεων για τις περιοχές Area A, Area B και Area C τις οποίες δεν τηρούν, ενώ παράλληλα γυρνούν όλον τον κόσμο και συκοφαντούν το Ισραήλ για τις πράξεις του στις περιοχές αυτές, πράξεις που είναι απολύτως ευθυγραμμισμένες και σύμφωνες με τις Συμφωνίες!
Εκεί που έχει υπάρξει πραγματική στρατιωτική κατοχή, -δηλαδή λ.χ., η Ινδονησία στο Ανατολικό Τιμόρ, η Τουρκία στη Βόρεια Κύπρο, η Ρωσία σε περιοχές της Γεωργίας, το Μαρόκο στη Δυτική Σαχάρα, το Βιετνάμ στην Καμπότζη, η Αρμενία στις περιοχές του Αζερμπαϊτζάν και η Ρωσία στην Κριμαία της Ουκρανίας-, πόσες φορές τα Ηνωμένα Εθνη έχουν αποκαλέσει αυτές τις χώρες 'δυνάμεις κατοχής';
Απάντηση: Ο αριθμός είναι μηδέν. Ο ΟΗΕ. δεν έχει αποκαλέσει καμία από αυτές τις χώρες ως 'δύναμη κατοχής' ούτε μία φορά.
Και γίνεται χειρότερο. Από το 1967, στα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης, αναφέρονται τα εδάφη που κρατούνται από το Ισραήλ ως 'κατεχόμενα' 2.342 φορές (και παρά τις συμφωνίες με τους Παλαιστίνιους, όπως και παρά τις διαφορές των περιφερειών Area A, B και C), ενώ για τα κατεχόμενα εδάφη από όλες τις παραπάνω επτά χώρες οι αναφορές ως 'κατεχόμενα' είναι μόλις 16 φορές, για όλες τις άλλες μαζί.Ομοίως, τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αναφέρουν ότι τα διαφιλονικούμενα εδάφη στην ισραηλινοαραβική σύγκρουση είναι 'κατεχόμενα' 31 φορές, αλλά μόνο συνολικά πέντε φορές στις άλλες επτά συγκρούσεις, όλες μαζί.
Τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης χρησιμοποιούν τον όρο 'grave' για να περιγράψουν τις πράξεις του Ισραήλ 513 φορές, σε αντίθεση με τις μόνο 14 συνολικά για όλες τις άλλες συγκρούσεις που περιλαμβάνουν ολόκληρο το φάσμα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων εθνοκάθαρσης και βασανιστηρίων. Τα ρήματα όπως 'καταδικάζουμε' και 'αποδοκιμάζουμε' χρησιμοποιούνται σε ψηφίσματα που σχετίζονται με το Ισραήλ, δέκα φορές περισσότερο απ' ό,τι σε ψηφίσματα σχετικά με τις άλλες συγκρούσεις, θέτοντας έτσι ένα μοναδικό τόνο αποστροφής.
Ο ΟΗΕ υπενθύμισε στο Ισραήλ, με ψηφίσματα εναντίον του, τις υποχρεώσεις της χώρας που απορρέουν από τις Συμβάσεις της Γενεύης, περίπου 500 φορές από το 1967. Σε όλες τις άλλες χώρες, πόσες φορές λέτε να έγινε χρήση υπενθύμισης των Συμβάσεων της Γενεύης;
Μόνο δύο, για όλες τις άλλες χώρες, όλες μαζί.
Δείτε:
- Οποιος θέλει μπορεί να δει εδώ έναν χάρτη με διεκδικούμενες περιοχές σε όλον τον κόσμο. Πόσες καταδικαστικές αποφάσεις έχει συντάξει ο ΟΗΕ για το σύνολο όλων αυτών, και πόσες μόνο για το Ισραήλ; Η αναλογία μπορεί να είναι και χειρότερη από ένα (για όλες τις χώρες, συνδυαστικά) προς δέκα (μόνο για το μικρό εβραϊκό κράτος):
- Mapping Every Disputed Territory in the World, Metrocosm, 20/11/2015
Στην πραγματικότητα, 124 χώρες εμπλέκονται σε εδαφικές διαμάχες, και σε τουλάχιστον 60 χώρες υπάρχουν ενεργές συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένων πολυαρίθμων περίπτώσεων 'κατοχής': ορισμένες θεωρούνται νόμιμες, άλλες πάλι όχι.
Ενώ μια σειρά άλλες χώρες αντιμετωπίζουν το ζήτημα της 'περιορισμένης αναγνώρισης'
- List of states with limited recognition
Ωστόσο, οι 123 από αυτές τις 124 χώρες μπορούν και επιλέγουν ποια πόλη θα είναι η δική τους πρωτεύουσα, χωρίς να χρειάζεται να ρωτήσουν ή να ζητήσουν την άδεια από τον υπόλοιπο κόσμο. Μόνο το Ισραήλ αντιμετωπίζεται διαφορετικά.
- Η επίσημη υπηρεσία χαρτογράφησης του ΟΗΕ, στον επίσημο χάρτη του ΟΗΕ για το Ισραήλ, αρνείται να τοποθετήσει σαν εθνική πρωτεύουσα του κράτους την Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τους νόμους του κράτους αυτού. Στον χάρτη που είναι ο ίδιος από το 2004,
δεν υπάρχει καν πρωτεύουσα, ούτε η Ιερουσαλήμ, ούτε το Τελ Αβίβ, όπως θέλουν ορισμένοι. Απλά, απαράδεκτο: Cartographic Section of the United Nations' Department of Peacekeeping Operations: The United Nations Misplaces Israel’s Capital City, 12/09/2017
Το μεγαλύτερο σοκ, όμως, και αυτό που έβαλε την οριστική ταφόπλακα στα αντισιωνιστικά ψέματα, ήταν η ανακάλυψη μιας αλήθειας που χρειάστηκε πάνω από 15 χρόνια για να γίνει κατανοητή:
Ακούμε συνεχώς για 'παραβιάσεις του Διεθνούς Νόμου', για 'καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ', για την 'παράνομη κατοχή', για πιθανές δίκες για 'εγκλήματα πολέμου' με κατηγορίες βασισμένες σε κάποιες παραβιάσεις διεθνών νόμων και συνθηκών, που συνήθως βρίσκονται σε τεράστια, βαρετά κείμενα με δύσκολη γραφειοκρατική γλώσσα, που δεν διαβάζει κανείς.
Ολοι νομίζουν ότι οι διεθνείς οργανισμοί, λ.χ. ΟΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας, Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, UNESCO, Διεθνές Δικαστήρια κ.λπ. είναι οι σοφοί διεθνείς οργανισμοί που έχουν περίπου τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και που πάντα ό,τι λένε είναι σωστό και δίκαιο. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν ζητήματα στα οποία επικρατεί η κοινή λογική και η συναίνεση. Αλλά υπάρχουν και ζητήματα, κυρίως πολιτικά, στα οποία, είναι αλήθεια, ότι κυριαρχούν σκοπιμότητες και συμφέροντα, όπως θα περίμενε κανείς. Τα κράτη δεν έχουν συνείδηση και πνεύμα, και δεν έχουν αισθήματα. Εχουν συμφέροντα, και αυτά κοιτάνε πάντα, σε κάθε τους κίνηση. Ετσι είναι απολύτως φυσικό, πολύ συχνά, οι συλλογικές τους αποφάσεις να είναι θέμα πλειοψηφιών, δηλαδή θέμα συναλλαγών, μυστικών ή φανερών.
Τα ψηφίσματα και γενικότερα τα πορίσματα των θυγατρικών υπηρεσιών του ΟΗΕ, που ασχολούνται με τα μικρότερης σημασίας θέματα, πολιτιστικά κ.λπ., δεν σημαίνουν και πολλά πράγματα. Δεν είναι δεσμευτικά, είναι μόνο συμβουλευτικά. Στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν προτάσεις, όχι 'διεθνή νόμο'. Αν σε μια τέτοια λόγου χάρη 20μελή επιτροπή υπάρχουν π.χ. 12 αραβικές χώρες και 5-6 αφρικανικές ή με δικτατορικά καθεστώτα, ακόμη και ψήφισμα που να λέει ότι η Γη είναι επίπεδη μπορούν να περάσουν.
Ενα αστείο της εποχής έλεγε πως «εάν ένα αραβικό κράτος φέρει ψήφισμα στον ΟΗΕ ότι η γη είναι επίπεδη και φταίει το Ισραήλ γι' αυτό, θα λάβει μια πλειοψηφία τύπου '135 υπέρ, 12 κατά και 35 αποχές' στη Γενική Συνέλευση».
Και συχνά γίνεται αυτό ακριβώς, περνάνε ό,τι θέλουν, ειδικά από τότε που υπάρχει η περίφημη συμμαχία 'The Group of 77 and China', όλες οι μη δυτικές και όλες οι υπό ανάπτυξη χώρες με την προσθήκη (στην πραγματικότητα, την καθοδήγηση) της Κίνας. Είχαν ξεκινήσει σαν '77 και η Κίνα', τώρα είναι '134 και η Κίνα'.
Θέλει η 45μελής Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κατάσταση των Γυναικών ('Commission on the Status of Women'), στην ετήσια επίσημη συνεδρίασή της, ένα ψήφισμα που να καταδικάζει μόνο το Ισραήλ για 'καταπίεση γυναικών';
Αμέσως.
Παίρνουν για βάση ένα προηγούμενο ψήφισμα της 'Συμμαχίας των 77 χωρών' και της Κίνας, ο Ισημερινός που προεδρεύει στους 77 προτείνει να καταδικάσουν το Ισραήλ, η Τουρκία αναλαμβάνει να το προωθήσει. Ούτως ή άλλως έχουν την πλειοψηφία, 30 στους 45, οπότε ό,τι και να κάνουν οι υπόλοιπες χώρες δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, και έτσι ψηφίζεται με ψήφους 30 έναντι 1, και 12 αποχές. Επίσημα, και με τη βούλα του ΟΗΕ, το Ισραήλ καταδικάζεται ότι βασανίζει και καταπιέζει γυναίκες, και οι κατήγοροί του είναι αυτές εδώ οι χώρες, βλ. 'U.N. condemns Israel as only violator of women’s rights in the world', 14/07/2017:
Bangladesh, Belarus, Brazil, Burkina Faso, Colombia, Congo, Ecuador, Egypt, El Salvador, Equatorial Guinea, Eritrea, Ghana, Guyana, India, Iran (Islamic Republic of), Kazakhstan, Kenya, Kuwait, Liberia, Malawi, Mongolia, Nigeria, Pakistan, Qatar, Russian Federation, Tajikistan, Trinidad and Tobago, Uganda, United Republic of Tanzania, Uruguay.
Αυτό συμβαίνει με όλες τις υποθέσεις. Δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη, αφού όλα είναι θέμα πλειοψηφιών, δηλαδή συναλλαγών.
Πάρτε για παράδειγμα, ακόμα, την εκλογή της Σαουδικής Αραβίας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UN Human Rights Council).
Η χώρα που αποκεφαλίζει δημόσια και τιμωρεί με 900 μαστιγώματα μπλόγκερς ψηφίστηκε σε αυτή την θέση από το 79% των χωρών.
Ακούγεται μεν εντυπωσιακό, με όλα αυτά που γνωρίζουμε για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την κατάσταση των γυναικών κ.λπ., αλλά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, διότι στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι σημαντικό. Ακούγεται σαν τέτοιο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι -και στην πράξη ακόμα λιγότερο. Ο λόγος είναι το γεγονός πως όλοι αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί κυριαρχούνται από αντιδραστικές δυνάμεις σε όλη την πορεία της σύγχρονης ζωής του ΟΗΕ.
Για παράδειγμα, δείτε μια λίστα με τα '10 πιο παράλογα ψηφίσματα' του ΟΗΕ και των θυγατρικών του εναντίον του Ισραήλ, μόνο για το 2017:
- Top 10 Most Insane U.N. Anti-Israel Actions of 2017, UN Watch, 20/12/2017
Αλλά και στα σοβαρότερα θέματα, τα δεσμευτικά, αυτά που παράγουν 'διεθνή Νόμο' (ψηφίσματα κάτω από το Chapter 7 της Χάρτας του ΟΗΕ), όλη αυτή η νομολογία παράγεται επίσης με πλειοψηφίες. Οποιος μπορεί να εξασφαλίσει περισσότερες ψήφους, μπορεί να πετύχει οποιαδήποτε τροποποίηση νόμου και συνθήκης, να περάσει οποιοδήποτε ψήφισμα και να καταστήσει έτσι 'διεθνή νομολογία' κάθε πολιτική του θέση.
Και αυτό συμβαίνει από την δεκαετία του 1960 και μετά: Μια πλειοψηφία από ισλαμικές χώρες, κομμουνιστικές χώρες και χώρες με δικτατορικά καθεστώτα, μαζί με τις επιρροές τους και τα πολύ μικρά κράτη και κρατίδια που έχουν υποτελή τους (αλλά η ψήφος τους μετράει ισότιμα όπως των πολύ μεγάλων κρατών σε μια σειρά οργανισμούς), μπορούν και επιτυγχάνουν πλειοψηφίες, όχι μόνο σε οργανισμούς όπως λ.χ. ο Ερυθρός Σταυρός ή η UNESCO, αλλά και σε πολύ σημαντικούς φορείς και οργανισμούς όπως οι επιτροπές του ΟΗΕ, τα διεθνή δικαστήρια, τα σώματα που ψηφίζουν για τις Συνθήκες της Γενεύης και την Διακήρυξη της Ρώμης και τα νομικά σώματα των διεθνών δικαστηρίων και ούτω καθ' εξής.
Από το βιβλίο 'From The International Criminal Court: the making of the Rome Statute: issues, negotiations and results' του S. K. Lee:
Το πιο σημαντικό γεγονός, όμως, είναι το γεγονός πως αυτές οι χώρες που φωνάζουν συνεχώς και χαλάνε τον κόσμο για το αν το Ισραήλ έχει δικαίωμα να ορίσει μόνο του την πρωτεύουσα του ή αν οι ΗΠΑ την αναγνωρίζουν, είναι οι ίδιες χώρες που συστηματικά παραβιάζουν κάθε απόφαση που δεν τους συμφέρει. Παραβίασαν την απόφαση 181 του 1947 για την ίδρυση δύο κρατών, και απάντησαν κηρύσσοντας πόλεμο στο Ισραήλ-κράτος μιας ημέρας. Η PLO δεν αναγνώρισε, τουλάχιστον αρχικά την απόφαση 242 του 1967, ενώ το Ισραήλ την αναγνώρισε αμέσως (γεγονός που σήμερα οι φιλοπαλαιστίνιοι το αποκρύπτουν), και πρότεινε Ειρήνη. Οι Αραβες απάντησαν με τα 'Τρία Οχι' της Διακήρυξης του Χαρτούμ («Καμία ειρήνη με το Ισραήλ, καμία διαπραγμάτευση με το Ισραήλ, καμία αναγνώριση του Ισραήλ»), και μετά από λίγο τα αδελφικά της κράτη έκαναν έναν ακόμη πόλεμο, του Γιομ-Κιπούρ το 1973.
Οταν έχουμε έναν κανόνα για όλους και τον εφαρμόζουμε πάντα σε όλους, αλλά τον αλλάζουμε μόλις φτάσουμε στους Εβραίους, αυτό έχει όνομα: λέγεται αντισημιτισμός.
Λυπάμαι τους 'αντισιωνιστές' που θα το μάθουν κι αυτό πρώτη φορά εδώ, αλλά η πλειοψηφία των κρατών στον ΟΗΕ δεν είναι δημοκρατίες. Σύμφωνα με το Freedom House Report, λιγότερες από τις μισές χώρες είναι ελεύθερα κράτη και δημοκρατίες. Η πλειοψηφία αποτελείται από κράτη που είναι εντελώς ανελεύθερα ή μερικώς ελεύθερα, με μεγάλο κατάλογο παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλημάτων πολέμου, βασανιστηρίων κ.λπ.
Τα αραβικά, τα ισλαμικά και τα μη δημοκρατικά κράτη είναι γύρω στα 124, και τα δυτικά ελεύθερα κράτη-δημοκρατίες είναι μόλις 69. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επί πολλά χρόνια διοικούνταν από πλειοψηφίες ανελεύθερων κρατών, και, μάλιστα, το 2003 προήδρευε η Λιβύη του Καντάφι. Ετσι εξηγείται ότι η Επιτροπή αυτή ποτέ δεν καταδίκασε περίπου 80 κράτη που έκαναν σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά η Γενική Συνέλευση το 2013 εξέδωσε το 85% των ψηφισμάτων της για να καταδικάσει το Ισραήλ! Και μόνο το 15% για όλες τις υπόλοιπες χώρες!
Πρόκειται για το θέατρο του παράλογου. Και το χειρότερο όλων είναι ότι όχι μόνο δείχνουν μονίμως το Ισραήλ ως τον κακοποιό. Συχνά επαινούν τους πραγματικούς κακοποιούς και τους επιβραβεύουν με ηγετικούς ρόλους:
- Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τον Αφοπλισμό έχει μέλος το Ιράν των Αγιατολλάχ, την ίδια χώρα που απειλεί να ρίξει την πυρηνική της βόμβα σε άλλο κράτος-μέλος του ΟΗΕ.
- Παλαιότερα επικεφαλής της ίδιας επιτροπής του ΟΗΕ για τον αφοπλισμό ήταν το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν.
- Υπήρξε περίοδος όπου ο ελεγχόμενος από τη Χεζμπολάχ Λίβανος προήδρευε σε όργανο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτό σημαίνει, στην πραγματικότητα, ότι μια τρομοκρατική οργάνωση έχει την έγκριση της παγκόσμιας κοινότητας να προεδρεύει σώματος που είναι επιφορτισμένο με την εγγύηση της παγκόσμιας ασφάλειας.
- Κατά την περίοδο της κορύφωσης της κρίσης στο Νταρφούρ, ήταν το ΣΟυδάν που είχε εκλεγεί στην ηγεσία της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
- Πρόσφατα, πάλι, Φεβρουάριος 2018, η Συρία εκλέχτηκε διά βοής ο αντιπρόσωπος της γενοκτονικής Συρίας στην Επιτροπή για τα δικαιώματα χωρών που λογίζονται ακόμη ως 'αποικιακές' («a decolonization committee that is charged with upholding fundamental human rights in opposing the 'subjugation, domination and exploitation' of peoples», και συγκεκριμέμα για τις εξής 17 χώρες: American Samoa, Anguilla, Bermuda, British Virgin Islands, Cayman Islands, Falklands, French Polynesia, Gibraltar, Guam, Montserrat, New Caledonia, Pitcairn, Tokelau, Turks and Caicos, St. Helena, US Virgin Islands και Western Sahara), βλ. U.N. elects Syria to top post fighting 'subjugation of peoples', 23/02/2018
Τώρα που μιλάμε, άνοιξη 2018, έχουμε:
- Το Ιράν βρίσκεται επικεφαλής του 'ΟΗΕ Γυναικών'
- Η Σαουδική Αραβία στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UN Human Rights Council) και στην Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Γυναικών ('Commission on the Status of Women')
- Η Τουρκία στην Επιτροπή του ΟΗΕ για τις ΜΚΟ.
- Η Συρία στο Γραφείο για τον Αφοπλισμό και τα Χημικά-Βιολογικά Οπλα ('United Nations Office for Disarmament Affairs,UNODA')
- Και ο ιδρυτής του 'Βραβείου Καντάφι' Jean Ziegler στην Επιτροπή που συμβουλεύει το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ
Ολα αυτά σημαίνουν ότι στον ΟΗΕ, οι 'αυτόματες' πλειοψηφίες μπορούν να αποφασίσουν οτιδήποτε. Είναι όλα θέμα πλειοψηφίας και μυστικών συναλλαγών.
Πάνω από 140 χώρες των Ηνωμένων Εθνών δημιουργήθηκαν ή απέκτησαν την ανεξαρτησία τους μετά το 1945, δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 75%. Σχεδόν όλες αυτές οι χώρες έγιναν χώρες με πολέμους και μετακινήσεις πληθυσμών. Από τη δεκαετία του 1940 και μετά, αυτός ήταν ο κανόνας. Γιατί μόνο σε ένα κράτος -το Ισραήλ- αμφισβητείται η νομιμότητά του;
Πράγματι, μόνο το εθνικό κίνημα των Εβραίων έχει χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ ρατσιστικό, στις 10/11/1975, και 'ηγεμονιστικό', στις 14/12/1979. Μόνο το Ισραήλ έχει αποκτήσει τίτλο ως «κράτος που δεν αγαπά την ειρήνη» («not a peace-loving State»), στις 05/02/1982, και μόνο το Ισραήλ βρέθηκε στον προθάλαμο για να αποβληθεί από την οικογένεια των εθνών.
Ομοίως, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Human Rights Council, UNHRC) αποτελείται από 47 έθνη, εκ των οποίων σχεδόν το 25% είναι καταπιεστικές δικτατορίες και ανελεύθερα καθεστώτα, όπως η Σαουδική Αραβία, η Κίνα, η Αίγυπτος και το Μπουρούντι,
- The United Nations Human Rights Council is a corrupt agency that shelters some of the world’s most oppressive human rights violators—many of whom sit as members. Even worse, UNHRC is unapologetically anti-Semitic, consistently attacking Israel, one of America’s strongest allies. In short, UNHRC is anathema to U.S. interests.
Οποιαδήποτε χρονιά κι αν πάρουμε στην τύχη, θα διαπιστώσουμε εύκολα ότι οι χώρες που ψηφίζουν και γνωμοδοτούν για την κατάσταση άλλων χωρών στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην πλειοψηφία τους είναι ανελεύθερες ή προβληματικές χώρες. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πιο πρόσφατη σύνθεση, 2018-2002. Από τις 16 νέες χώρες που θα εισέλθουν στο 47μελές Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, οι περισσότερες είναι χώρες με πολύ βαρύ μητρώο σε σφαγές και βασανιστήρια και άλλα καταπιεστικά φαινόμενα.
- 7 από τις 16 υποψήφιες χώρες είναι ακατάλληλες, έχουν επιβαρυμένα μητρώα και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις: Αφγανιστάν, Αγκόλα, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μαλαισία, Νιγηρία, Πακιστάν και Κατάρ
- 4 υποψήφιες χώρες έχουν προβληματικό μητρώο για τα ανθρώπινα δικαιώματα:: Μεξικό, Νεπάλ, Σενεγάλη και Ουκρανία
- Και μόνο 5 από τις 16 υποψήφιες χώρες έχουν τα κατάλληλα προσόντα για να είναι μέλη του Συμβουλίου: Αυστραλία, Χιλή, Περού, Σλοβακία και Ισπανία
- U.N. elects Qatar, Congo, Pakistan to top rights body, flouting U.S. warning, 16/10/2017
- Ολόκληρη η έκθεση:
Τα πράγματα, όμως, είναι χειρότερα. Από τα εξής, μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί το Ισραήλ έχει τόσο 'κακή φήμη' διεθνώς, με τις συνεχείς καταδίκες εναντίον του, και τα παρακάτω εξηγούν πολλά:
Μελετώντας πολύ προσεκτικά όλη αυτή την φιλολογία, συνειδητοποιείς σε ένα σημείο ότι όλοι αυτοί οι διεθνείς νόμοι που υποτίθεται παραβιάστηκαν από το Ισραήλ, είναι νόμοι sui generis, είναι νόμοι που φτιάχτηκαν αποκλειστικά με στόχο το μικρό εβραϊκό κράτος, α λα καρτ.
Και, το σημαντικότερο όλων, είναι νόμοι που φτιάχτηκαν όλοι ΜΕΤΑ την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Είναι νόμοι από εκείνους τους νόμους που ονομάζονται 'με αναδρομική ισχύ', νόμοι δηλαδή που φτιάχνονται αργότερα επίτηδες με μοναδικό σκοπό να τιμωρήσουν πράξεις του παρελθόντος, νόμοι που παράγουν άκυρες κατηγορίες σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, όπου δε νοείται ο νομοθέτης, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των δικών του συμμαχιών, να μετατρέπεται σε απατεώνα, και μάλιστα σε απατεώνα με ατζέντα, που ψάχνει για προσωπική εκδίκηση, θρησκευτικού χαρακτήρα, αν μπορεί κανείς να διαγνώσει το μέγεθος της ρατσιστικής μισαλλοδοξίας στην περίπτωσή μας εδώ. Αυτό που εκλαμβάνουν οι αραβικές και μουσουλμανικές ελίτ ως 'προσβολή στο Ισλάμ και στον Αλλάχ' να γίνεται μέσο πίεσης και όργανο εκδίκησης στην εξωτερική πολιτική.
Δεν είναι βέβαιο ότι όλοι όσοι γνωρίζουν τα γεγονότα αυτά, καταλαβαίνουν πάντα την σημασία τους, -και όχι μόνο σημειολογικά. Είναι τρομερό, αν το σκεφτεί κανείς: Οι ίδιοι κίνδυνοι που στοίχειωναν πάντα τους Εβραίους, ως άτομα και ως μειονοτικές κοινότητες στα κράτη των άλλων, κίνδυνοι με διάρκεια αιώνων, οι ίδιοι αυτοί κίνδυνοι απειλούν τώρα την εβραϊκή συλλογικότητα ως κράτος Ισραήλ. Μόνο το Ισραήλ επανειλημμένα και σε κάθε ευκαιρία συγκρίνεται με τους Ναζί, ό,τι κι αν κάνει, και ανεξάρτητα αν στην διακυβέρνηση της χώρας βρίσκονται δεξιοί ή αριστεροί. Και εντάξει με τον πολιτικό διάλογο, όταν δηλαδή μιλούν πολιτικοί, ΜΜΕ, διαννοούμενοι ή οργανώσεις και ΜΚΟ.
Οταν όμως μιλούν με τέτοια γλώσσα διεθνείς οργανισμοί, που υποτίθεται είναι αμερόληπτοι και αντικειμενικοί διότι υπάρχουν για να διαφυλάσσουν κατακτήσεις της ανθρωπότητας και του πολιτισμού μας, όπως η Ειρήνη και ο διακρατικός διάλογος για τη λύση διενέξεων, τότε υπάρχει πραγματικά πρόβλημα που μας αφορά όλους σαν πολίτες του Πλανήτη Γη.
Το Ισραήλ είναι το μοναδικό κράτος που απολαμβάνει τόση 'φονική προσοχή', και η αντισιωνιστική εμμονή στον ΟΗΕ, όπου το Ισραήλ μετατράπηκε στον "Εβραίο ανάμεσα στα κράτη", είναι κάτι εξωπραγματικό.
- Το ένα τρίτο όλων των καταδικαστικών αποφάσεων του ΟΗΕ ήταν κατά του Ισραήλ. - Μόνο το εθνικό κίνημα των Εβραίων χαρακτηρίστηκε ρατσιστικό (10/11/1975) και ηγεμονικό (14/12/1979).
- Μόνο το Ισραήλ κηρύχθηκε "μη φιλειρηνικό κράτος" (05/02/1982) και βρέθηκε στα πρόθυρα της αποπομπής του από την οικογένεια των εθνών (είναι τρομακτικό να βλέπει κανείς πώς οι ίδιοι κίνδυνοι που στοίχειωναν τους Εβραίους ως ομάδα επί αιώνες, απειλούσαν το Ισραήλ ως κράτος).
- Μόνο το Ισραήλ συγκρίθηκε (και συγκρίνεται) επανειλημμένα με τους Ναζί.
- Και μερικές φορές οι καταδίκες ήταν τόσο παράλογες που θύμιζαν μεσαιωνικό ανορθολογικό θρησκόληπτο φανατισμό, όπως όταν χρέωσαν στο Ισραήλ ... δηλητηρίαση Αράβων μαθητών (23/08/1983)
Στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών υπήρξαν μόνο 10 έκτακτες συνεδριάσεις επείγουσας ανάγκης. Οι πέντε από αυτές αφορούσαν το Ισραήλ. Με όλα αυτά τα δεδομένα, και συνυπολογίζοντας το γεγονός πως στις περισσότερες περιπτώσεις οι κρίσεις ήταν εξαιρετικά πιο επίφοβες και κόστιζαν αμέτρητους νεκρούς, πως εξηγείται ότι μια απλή δήλωση αναγνώρισης πρωτεύουσας κυρίαρχου κράτους, και μια απλή εξαγγελία για μεταφορά μιας πρεσβείας, προκάλεσε έκτακτη σύνοδο;
Η υποκρισία είναι προφανής. Μόνο όταν πρόκειται για Εβραίους η τιμωρία που επιφυλάσσουν οι 'αντιιμπεριαλιστές' είναι η συλλογική τιμωρία.
Και δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς την αιτία, και πως αυτό έγινε εφικτό:
Ο ΟΗΕ χρηματοδοτεί και λειτουργεί 6.200 μη κερδοσκοπικές ΜΚΟ, για μια σειρά θεμάτων, με σκοπό τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες του κόσμου, και την εύρεση λύσεων γι' αυτά.
Ομως η οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα Human Rights Voices, μελετώντας προσεκτικά επί χρόνια τη δραστηριότητα των ΜΚΟ αυτών, κατέληξε στο συμπέρασμα πως στις τάξεις των ΜΚΟ αυτών περιλαμβάνονται φανατικοί, αντισημίτες, ακόμη και τρομοκράτες που διαδίδουν σήμερα το μίσος και υποκινούν τη βία. Οι ΜΚΟ αυτές χρησιμοποιούν την παγκόσμια νομιμοποίησή τους από τον ΟΗΕ, για την προώθηση του φανατισμού, του αντισημιτισμού και, κατά καιρούς, της τρομοκρατίας, όπως δήλωσε η διευθύντρια των εκθέσεων της οργάνωσης Anne Bayefsky, στο Washington Free Beacon
Οι ευθύνες του ΟΗΕ για τον ατυχή σχεδιασμό και για την βαριά αμέλεια στο να αφήνουν όλες αυτές τις ΜΚΟ ανεξέλεγκτες να λένε κυριολεκτικά ό,τι τους έρθει στο κεφάλι, και να νομιμοποιεί, με όλο το κύρος και την επισημότητα του ΟΗΕ, αυτόν τον ρατσιστικό και φιλοτρομοκρατικό λόγο είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Στις 66 σελίδες της πρόσφατης (Οκτώβριος 2017) έκθεσης της Human Rights Voices με τίτλο '2017 REPORT: UN Non-Governmental Organizations (NGOs): Inciting Hatred, Antisemitism and Terror from the World Stage' μπορεί κανείς να δει αμέτρητα παραδείγματα καθαρού αντισημιτικού-αντιεβραϊκού (και όχι αντι-ισραηλινού) λόγου που θα ζήλευε κι ο Γκέμπελς:
http://www.humanrightsvoices.org/.../2017_NGO_REPORT...Μερικά δείγματα και σχολιασμός της έκθεσης, βλ. 'Report: UN Promoting Anti-Semitic Hate Groups, Terrorism: UN formally endorses anti-Israel, anti-Semitic groups backing terrorism, 19/10/2017
- Manfred Gerstenfeld , The Deep Roots of Anti-Semitism in European Society, Jewish Political Studies Review 17:1-2 (Spring 2005)
No comments:
Post a Comment