ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ
04/03/2023
02/03/2023
Τα τρένα που φύγαν αγάπες μου πήρανε...
...έλεγε ένα παλιό άσμα πρωτοτραγουδισμένο από τη Βίκυ Μοσχολιού. Εγώ το γνώρισα από την παράφραση που του είχε κάνει ο Χάρρυ Κλυν σε ένα από τους καλύτερούς του δίσκους αλλά στις πένθιμες μέρες που ζούμε δεν υπάρχει χώρος να το αναπαράξει κανείς εκτός αν είναι Τσίπρας που πήγε να δώσει αίμα χασκογελώντας.
Θα είμαι ο τελευταίος που θα πει ότι είναι περιττό ένα σύστημα που θα μας σώζει από ένα ανθρώπινο λάθος σαν αυτό που κόστισε άγνωστο ακόμη αριθμό ανθρώπων. Φοβάμαι όμως ότι δε μιλάμε απλά για ένα ανθρώπινο λάθος. Ο συγκεκριμένος σταθμάρχης δε ξέχασε απλά να δώσει εντολή στον κλειδούχο για να μπουν σωστά οι γραμμές όπως άλλωστε παραδέχτηκε και ο ίδιος. Αν ήταν μόνο αυτό η κατάσταση θα σωζόταν από τον ίδιο μετά. Αυτός όμως όπως φαίνεται δεν έλεγξε αν τελικά το τρένο μπήκε στη γραμμή που έπρεπε. Ακόμη και αυτή η παράλειψη θα σωζόταν μετά αλλά αυτός ούτε καν έριξε έστω μια ματιά στο επόμενο δεκάλεπτο στον πίνακα ελέγχου να δει που κινούνται τα τρένα.
Με άλλα λόγια, (θα το επιβεβαιώσουν ειδικότεροι εμού προφανώς) ο άνθρωπος δεν έκανε απλά ένα λάθος όπως όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή μπορεί να κάνουμε αλλά ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ να δουλεύει. Όντως είμαστε στη χώρα που ζούμε κατά τύχη με την ασυνέπεια που χαρακτηρίζει εμάς τους πολίτες πρώτα απ' όλα (δείτε πως οδηγούμε για παράδειγμα) αλλά εάν έφτανε ένα μόνο απλό λάθος ενός σταθμάρχη για να γίνει ατύχημα δεν θα είχε μείνει ρουθούνι. Ακόμη και στους ελεεινούς Ελληνικούς σιδηρόδρομους με την απίστευτη λεηλασία που έχουν υποστεί από διάφορες ομάδες (θυμηθείτε από συνδικαλιστές που φόρτωναν μαύρα βαγόνια ως κλέφτες καλωδίων) αρκεί να ρίξεις μια ματιά σε ένα ρημάδι πάνελ να δεις ότι έχεις 2 τρένα στην ίδια γραμμή και να τα σταματήσεις και ας μην υπάρχει αυτόματο σύστημα ασφαλείας που το μισούν οι λουδίτες που υποκριτικά διαμαρτύρονται σήμερα αλλά στην πράξη θέλουν να ζούμε στον 18ο αιώνα.
Αναφέρθηκα μόνο σε μερικά από τα προφανή που επεσήμαναν και ειδικοί επί του αντικειμένου και επειδή εγώ δεν είμαι δε θέλω να προχωρήσω σε άλλα, όσο προφανή και αν δείχνουν, γιατί αφορούν ανθρώπους που χάθηκαν με τέτοιο τρόπο (π.χ. κόκκινα φανάρια δεν παραβιάστηκαν στην πορεία; Αρκούσε ένα "Βασίλη να φύγω;"). Θα σταθώ όμως (όπως συνηθίζω) στη μεγάλη εικόνα της συλλογικής μας ευθύνης και της νοοτροπία μας που θάβει τα κουσούρια μας κάτω από το χαλί και εμάς τους ίδιους κάτω από το χώμα: Δείτε π.χ. τη συνέντευξη του (συμπαθέστατου κατά τα άλλα) συνταξιούχου του ΟΣΕ που μέσα σε κλάματα αποκάλεσε (έστω ζητώντας συγνώμη) "φουκαρά" το σταθμάρχη που έστειλε τόσο κόσμο στον τάφο και έριξε ευθύνες σε όσους τον έβαλαν μόνο του εκεί αν και είχε εμπειρία μόλις ενός μήνα.
Κοιτάξτε τώρα το στρεβλό συναισθηματισμό που μας διακρίνει: Επειδή είναι συνάδελφος και θα φάει γερή φυλακή για το κακούργημα που έκανε τον βάφτισε φουκαρά. Αυτός που δεν κάνει τη δουλειά του δεν είναι φουκαράς. Είναι στην καλύτερη περίπτωση ασυνεπής/αμελής. Και ας είναι το καλό παιδί της διπλανής πόρτας. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Ο συγκεκριμένος σταθμάρχης παράτησε τη δουλειά του. Ο συγκεκριμένος συνταξιούχος θα έλεγε φουκαρά π.χ. ένα γιατρό που θα σκότωνε το παιδί του (κούφια η ώρα, να είναι όλοι τους καλά οι άνθρωποι) αν παρατούσε ένα χειρουργείο στη μέση;
Μιλάμε για αξιολόγηση στην Ελλάδα αλλά φοβάμαι πως το πρόβλημα δεν είναι απλά αν τυπικά θα ισχύσει εκτεταμένα στο δημόσιο, αυτό κάποια στιγμή θα γίνει και μάλλον σύντομα. Το θέμα είναι πως στην πράξη δε θα την εφαρμόσουμε. Γιατί είμαστε κλασικός ανατολικός λαός με στρεβλό συναισθηματισμό και ας είμαστε ένα κλικ καλύτεροι από τους βορειοανατολικούς γείτονές μας. Δε χρειάζεται κάποιος να έχει δουλέψει σε θέσεις με αξιολόγηση (όπως εγώ και τόσοι άλλοι εκτός στενού δημοσίου τομέα) για να φανταστεί ότι σχεδόν όλοι θα παίρνουν άριστα αβίαστα, μέχρι και αν ποτέ η χώρα αυτή και το εκπαιδευτικό της σύστημα αρχίσει να παράγει υπεύθυνους πολίτες. Ακόμη και τότε ίσως...
Χρειάζεται υπέρβαση ο Έλληνας για να αξιολογήσει σωστά. Μέχρι τότε καλός διοικητής στο στρατό είναι ο χαβαλές που μας αφήνει να κοιμόμαστε στις σκοπιές, καλός διευθυντής είναι αυτός που μας γράφει υπηρεσιακές άδειες για να μην τρώμε μέρες από τις κανονικές, καλός αστυνομικός είναι αυτός που "δε μας γράφει" και κάπως έτσι συντηρούμε ένα χαβαλεδιάρικο σύστημα που ανέχεται το δικό μας χαβαλέ (βέβαια όχι κατ' ανάγκη των αλλωνώνε) μέχρι που σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο από (κατ' ευφημισμό) αμέλεια και κόβονται τα γέλια. Για λίγες μέρες μόνο.
Υπό αυτό το πρίσμα όντως είναι αξιοσημείωτα όσα έχει καταφέρει η χώρα, έστω με την καταλυτική επίδραση της Δύσης. Ας ελπίσουμε να ολοκληρωθεί αυτή η στροφή σε αυτή την τελευταία ευκαιρία που έχουμε αντί να ξανακυλήσουμε στο παλιό χάλι που παράγει δράματα σαν αυτό που ζούμε. Πάνω απ' όλα όμως, τι να πει κανείς στους συγγενείς όσων έφυγαν...Κάποιοι από αυτούς μάλλον δε θα το ξεπεράσουν ποτέ αλλά ας ευχηθούμε όλοι να το καταφέρουν. Και κάποια στιγμή να σοβαρευτούμε και να σταματήσουμε να σκοτωνόμαστε. Στο δρόμο, στα τρένα, στα γήπεδα, στα μπαρ και δε ξέρω εγώ που αλλού.
23/02/2023
Μόνη λύση η διάλυση
Σήμερα ο Μεντβέντεφ φέρεται να μίλησε για κίνδυνο διάλυσης της ρωσικής ομοσπονδίας. Νωρίτερα έτυχε να δω ένα σπαρταριστό (υπό το πρίσμα μαύρου χιούμορ) βίντεο από τη ρωσική τηλεόραση όπου και εκεί έγινε λόγος για επιχείρηση διάλυσής της. Αν και στη δεύτερη περίπτωση μοιάζει να ειπώθηκε σαν προσπάθεια να ξορκιστεί το κακό η δήλωση του πρώτου είναι ρεαλιστική, αν και προφανώς μπορεί να έγινε για να συσπειρώσει το εσωτερικό της χώρας.
Προσωπικά δε με εντυπωσιάζει τόσο η δήλωση Μεντβέντεφ (στο βαθμό που κάτι μπορεί να εντυπωσιάσει πια από τη Ρωσία ούτως ή άλλως) όσο το αντίθετο. Το γεγονός δηλαδή ότι δε φαίνεται να εξυφαίνεται σενάριο επιβίωσής της. Η απλή λογική λέει το εξής:
Μπορεί η Ρωσία να πετύχει τους στόχους που είχε θέσει ένα χρόνο πριν; Ούτε ο ίδιος ο βλαδίμηρος δεν το συζητάει αυτό πλέον καθώς στην επέτειο της εισβολής αντί για τον ίδιο στο Κίεβο πάει ο Biden. Μπορεί η Ρωσία να κρατήσει έστω ότι έχει σήμερα και να το "λήξει" σώζοντας εν μέρει τη μούρη της πουλώντας στο εσωτερικό ότι τα έβαλε με όλη τη Δύση; Θα το πω ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ δύσκολο απλώς και μόνο για να μην το βαφτίσω αδύνατο όπως το προηγούμενο.
Δε βγαίνουν τα νούμερα. Κάθε μέρα είναι χειρότερη για τη Ρωσία ενώ η Δύση έχει φανερά δεσμευθεί να το πάει μέχρι τέλους αφού η Ρωσία έκανε το λάθος να της θέσει υπαρξιακό ζήτημα. Η Ουκρανία έχει λαμβάνειν, η Ρωσία έφαγε το λίπος και τρώει τις σάρκες της. Σκοτώθηκαν χιλιάδες κρατούμενοι των ρωσικών φυλακών, χιλιάδες Wagner, για να συνεχίσει το λάθος που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν πρέπει να γεμίσει τη Ρωσία με φέρετρα Ρώσων νέων, ενώ παράλληλα μετά από τόσο αίμα που χύνεται εξαιτίας της λιγοστεύουν οι αφελείς (λέμε τώρα) στην Ευρώπη που θα ήθελαν να σταματήσει όλο αυτό και να έρθει ένας συμβιβασμός για να κάνουμε Μερκελικά business as usual με τη Ρωσία. Θυμηθείτε για παράδειγμα πως είχαν πέσει να φάνε τον Biden όταν (ορθά) είχε πει πως ο πούτιν πρέπει να τελειώσει και σκεφτείτε πόσο (ακόμη) πιο λογικό ακούγεται αυτό σήμερα.
Η Ρωσία δεν έχει κάτι θετικό να περιμένει από το μέλλον. Κάηκαν όλα τα χαρτιά της. Απομονώθηκε από όλο τον ελεύθερο κόσμο (πλην ελαχίστων ως ασήμαντων εξαιρέσεων), ο ενεργειακός εκβιασμός της απέτυχε, ο κορεσμός των Δυτικών κοινωνιών δεν της έκατσε, έχασε την Ευρώπη από πελάτη των φυσικών της πόρων και ξεφτίλισε το στρατό της. Σκεφτείτε απλά τις συνέπειες μόνο των δύο τελευταίων: Το ένα προκαλεί τεράστιες απώλειες εσόδων ενώ παράλληλα επιτρέπει στους εναπομείναντες πελάτες της Ρωσίας να κάνουν άλλα παζάρια μαζί της (άρα περαιτέρω απώλειες εσόδων) ενώ θα δυσκολευτεί να πείσει αγοραστές για τα οπλικά της συστήματα μετά το ρεζίλι στην Ουκρανία πράγμα που θα προκαλέσει επιπλέον κατάρρευση εσόδων.
Μπροστά σε αυτό το έρεβος, (που ήταν μάλιστα εύκολα προβλέψιμο) λογικό θα ήταν να είχε ήδη ξεκινήσει μια κίνηση φαγώματος του βλαδίμηρου, να σταματήσει η αιμορραγία της Ρωσίας εδώ, να του χρεώσουν όλο το σφάλμα μπας και σώσουν ότι σώζεται για να έχουν κάποιο μέλλον όσοι μπορούν να κινήσουν νήματα σε αυτό το ρημαδιό που το λένε ομοσπονδία. Δε φαίνεται να υπάρχει κάτι τέτοιο. Λείπουν τα κατάλληλα κεφάλια; Υπάρχουν αλλά φοβούνται; Ας πρόσεχαν.
Το μόνο καλό της παράτασης αυτής της ελεεινής (κατ' ευφημισμό) κατάστασης είναι ότι κάνει κάθε μέρα όλο και πιο πιθανή την διάλυση της ρωσικής ομοσπονδίας. Πως να το χαρεί κανείς βέβαια με τόσους νεκρούς, παιδομαζώματα και διάλυση ιστορικών πόλεων όπως η Μαριούπολη; Αδύνατο. Αν είναι όμως να τραβήξει σε μήκος αυτή η τραγωδία ας φέρει την ιστορική λύτρωση της διάλυσης αυτού του κτήνους με κέντρο τη Μόσχα που γέμισε την ιστορία με τόσο αίμα, αυταρχισμό και επεκτατισμό ενώ οι πράκτορές του ακόμη και σήμερα υποδαυλίζουν ότι ελεεινότερο υπάρχει στις χώρες του ελεύθερου δημοκρατικού κόσμου. Με τις ευχές μας και σύντομα.
Υ.Γ. Να παίρνει σειρά το mini me της η Τουρκία, επίσης ιστορικά και λυτρωτικά για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Subscribe to:
Posts (Atom)