Fancy a scenic ride by the sea peppered with some Urbex?

 

---

Well, I got you covered for the whole spectrum from beauty to ugliness on this one 🙂

Wear your helmet and follow me on my most travelled but also my most favourite route or at least one of them. I had more than many so far so it's hard to tell the sole best one but riding from Athens to Sounio is guarantee money back hard to beat.

A wonderful day with super bright sunshine and a crystal clear blue sky escorts me as I ride and enhances the heavenly feeling as I leave the city behind and start enjoying the winding coastal rode. Countless corners around also countless swimming bays on the way. In case you're not a biker I have a few photos to show you how things look at an angle at those tight bends:

As attractive this road can be in the absence of heavy traffic never test the limits of your bike there cause you can become roadkill in no time. See a close call I had there many years ago recorded by a friend of mine who was following me:

Yep, that old lady just decided to casually cross a road with a double unbroken line in the middle of a blind corner as she had just finished swimming...

Fast forward now, no drama this time so here you can enjoy the whole route with my original music plus some view to the sea from Sounio at the end:

The only problem with a road like this (except stupid drivers) is that you have to leave so many places without stopping for pictures otherwise you will never make it to your destination unless you're fine with telling your friends that it took you 3 days to do 65 km.

Here's a short stop at Varkiza:

One more halfway:

It's impressive how easy it is around Sounio to find spots with a handful of swimming bays dead easy walking distance.

Here's just one of them:

I take the following path curious where it leads to:

It ends at what looks like a dead end:

However, on the left there's this hidden trail that I follow:

Which leads to this lovely little beach:

Makes sense to me now why locals don't take so much care in maintaining this trail 😉

As I head for the cape of Sounio itself I stop at one of ma favourite spots to picture the bay where Aegeon beach hotel is:

The above is among my favourite bays and as you can see it's not only me. The number of yachts docked speaks for itself.

Sounio is a well known masterpiece and it's not the first time I show you around but every single one is worth sharing undoubtedly. I'd better let the pictures do the talking:

Here is yours truly, at a rare moment of picturing myself, profoundly excited to be around though it's my Nth here:

And since Sounio is like the gift that keeps on giving let me share with you some more:

You had one too many of the beauty? Maybe it's time to meet the beast then. Let's go Urbex 🙂

The following one is the abandoned hotel Belvedere:

It must be 30 years now that it is closed, I have no memories of it being open but I do remember that when it wasn't fenced it was the heaven of an Urbexer. You could even find the notebook of the barman on the bar! Insanely beautiful property but left untouched ever since. Now it's all fenced around. I guess you can climb if you really want to but I have other priorities at the moment so let's move on.

Next to it is the relics of what used to be a police station and behind it you can see a rare case of an abandoned Greek Orthodox church:

Time to leave the neglected Belvedere behind and ride the iron horse for some more:

It doesn't take long at all to meet some more abandoned relics of tourism:

I leave the bike in the only shade available to check this thing out:

As you can see part of its view is what we saw before (you can see the church):

Obvious signs of visits from guys with spray cans:

In its primal glory this lady statue was welcoming the guests:

Now it's the last thing you'd like to book:

Here's one more picture from upstairs where you can see a few ruins we saw before:

Right behind it is its brother in loneliness. Same case, same shit:

Isn't it a pity to be like this with such view?

The absolute contrast - see what's behind me as I took the above picture:

I get a feeling I might have spoiled the sweetness of the first pictures a bit too much with all this ugliness so here's the last one for this time - an abandoned house a few kms later:

Rather odd to see it in this shape as it could be effortlessly cute if one was taking care of it. Let's have a closer look:

Looking as its interior I get a feeling I might be one the last lucky ones to experience it before the roof collapses:

However, the view of that thing is priceless. Have a look:

In case you wonder what you see on the top of that hill in the distance is the temple of Poseidon at Sounio. Makes such a contrast with this mess:

Hope you enjoyed the ride, I surely did and hope to see you on the next one.

Take care!

Αρχή=ήμισυ παντός

 Source

Easter motorbike trip (part 8) - Ανάβαση στο Παλαιόκαστρο Ναυαρίνου

Στο προηγούμενο μέρος σας άφησα λίγο πριν ξεκινήσω την ανάβαση για το κάστρο. Ώρα για λοιπόν το μονοπάτι που βγάζει στο Παλαιόκαστρο, ένα φράγκικο φρούριο του 13ου αιώνα:

Old South Italian motorbike trip

The guy above is yours truly Orestis, many years ago somewhere at Brindisi Italy. How come I post this now? Well, the "cons" of being a well travelled guy like me: There are still unpublished trips🙂

Kea, my favourite escape from Athens

Heatwaves in big cities are not my kind of party and since I'm lucky to have so many nice islands around here like Kea it's a no brainer to hop on a ferry and leave the hell behind. The port of Lavrio is just 55ish km away and here I am early in the morning enjoying my view from the ferry's deck as it warms up its engines:

Νίκος Παπάζογλου

 Μια μικρή αιωνιότητα πριν, ο Νίκος Παπάζογλου έχει μόλις τελειώσει τη συναυλία του στο Ρέθυμνο ενώ εγώ μπαίνω στο θρυλικό Σεσίλια για τα τελευταία ποτά αν και είμαι ήδη αρκετά πιωμένος. Προς έκπληξή μου τον βλέπω να κάθετε σε ένα από τα εξωτερικά τραπέζια του μαγαζιού με μια κοπέλα. Αυθόρμητα μέσα στη σούρα μου πάω, του χαϊδεύω το κεφάλι και του λέω "σε ευχαριστούμε πάρα πολύ". Ανταποκρίθηκε ευγενικά στην κίνηση και τον άφησα σύντομα μιας και ήδη είχα υπερβεί τα όρια της διακριτικότητας που με χαρακτηρίζει.

Έτυχε να βρω αυτή την τελευταία του συνέντευξη την οποία πρέπει να τη δείτε ακόμη και αν χρειαστεί να ανεχτείτε την οικοδέσποινα, πράγμα όχι πάντα εύκολο. Ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος, μας θυμίζει με τον τρόπο του το κόστος της απώλειας των βασικών αξιών και πως υπήρξαν εποχές που το μέτρο δεν ήταν η σαχλαμάρα και ο χουλιγκανισμός. Όταν σκοτώσουμε το τέρας θα τις ξαναζήσουμε.

Είσαι Έλληνας;

 

Η παραπάνω φωτογραφία εικονίζει την πινακίδα στη Δυτική είσοδο της Μαριούπολης. Σε περιμένει εκεί, Ελληνική και χαριτωμένη με την αγκυρούλα της (επίνειο γαρ) να την υπερασπιστείς ώστε να παραμείνει όπως πρέπει.

Δε θες να πολεμήσεις; Κατανοητό. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η ζωή που έχεις τώρα στην Ελλάδα είναι απείρως καλύτερη από αυτή που θα σε περιμένει στην Ουκρανία. Κάθε άλλο παρά ηρωική σκέψη βέβαια αλλά απόλυτα κατανοητή.

Θα πεις όμως κάτι φαντάζομαι για να την υπερασπιστείς. Φοβάσαι μη σε πουν φιλοουκρανό; Και τι το κακό βρίσκεται στο να χαρακτηριστείς φίλα προσκείμενος προς ανθρώπους που υπερασπίζονται τη γη και τη ζωή τους, όταν μάλιστα ως εκ τούτου υπερασπίζονται και τα Ελληνικά στοιχεία που βρίσκονται εκεί;

Διστάζεις γιατί κάποιοι τους λένε Ναζί; Έχεις δει καμιά σοβαρή πηγή να το διασταυρώνει αυτό; Βασικά μια πλούσια μουρλέγκο στα ΒΠ και η FSB προσπαθούν να μας πείσουν ότι ειδικά ο Ουκρανικός στρατός έχει περισσότερους φιλοναζί από τους άλλους.

Τέλος πάντων, δε θέλω να σου βάζω δύσκολα και δεν θεωρώ δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν χρόνο να διασταυρώνουν ότι διακινείται στα media. Γι' αυτό πάμε στο αυτονόητο:

Θα πεις κάτι για τον εισβολέα; Ο ρωσικός στρατός ισοπέδωσε την πόλη της Παναγίας και Πασχαλιάτικα έβαλε τα τσετσενοκαντιρόπανα να πανηγυρίζουν πάνω από το πτώμα της. Αυτό ενόχλησε ακόμη και μένα που δεν είμαι θρήσκος. Δεν έχεις καμία δικαιολογία για να μην το καταδικάσεις. Ακόμη και αν δεν είσαι καν Έλληνας. Αρκεί να είσαι Άνθρωπος.

Για να μην κοροϊδευόμαστε όμως, βασικά ένας και μόνο είναι ο λόγος που επικαλείσαι τα παραπάνω προσχήματα:

Είσαι πουτινορώσος.

Μπουκωμένος ή μη αδιάφορο. Βρες το θάρρος όμως να συστηθείς ως τέτοιος για να σε αντιμετωπίσουν ως τέτοιο. Και άσε τα Ελληνικά στην ησυχία τους. Αρκετά τα ταλαιπώρησες. Είτε "μιλώντας" τα είτε όχι.

Εν (Ολλανδικό) κατακλείδι

 

Μιας και οι Ολλανδικές μου μέρες τελειώνουν σιγά σιγά και δεν ξέρω αν θα έχω χρόνο για γράψιμο αργότερα θα βάλω τώρα λίγες σκέψεις για τη χώρα αυτή πριν ένα αεροπλάνο βάλει και αυτό τη γραμμούλα του στον Ολλανδικό ουρανό (όπως αυτά της φωτογραφίας έξω από το Eindhoven) και με γυρίσει σπίτι για να με παίξουν μονότερμα οι εκκρεμότητες.

Λατρεύω να επισκέπτομαι μέρη με στοιχεία καθημερινότητας καλύτερα από αυτά που βιώνω στο σπίτι μου αλλά πάντα προσπαθώ να απομακρύνω το "the grass is always greener on the other side" όταν έρχεται η ώρα να κρίνω τα αλλότρια. Μετά από 2 επισκέψεις και τα μέρη που είδα/έμεινα στη διάρκεια αυτών η Ολλανδία μου αρέσει τόσο που δυσκολεύομαι να την πω "αλλότρια". Όχι γιατί έχει σχέση με την Ελλάδα, δεν έχει καμία απολύτως, έχει όμως πολλά στοιχεία που μου ταιριάζουν.

Το μέρος που μένω αυτή τη φορά είναι το πιο κουκλίστικο από όλα όσα έχω δει μέχρι στιγμής. Όσο και αν γούσταρα το Amsterdam, όσο γλυκιά και να ήταν η Utrecht, εδώ στο Heeze έξω από το Eindhoven οι γειτονιές είναι λες και βγήκαν από παιδικές εικονογραφήσεις. Κάθε σπίτι νιώθει την υποχρέωση να έχει κήπο που νομίζεις ότι παίρνει μέρος σε διαγωνισμό. Ειλικρινά αν ήμουν αδιάκριτος θα μπορούσα να κάνω ολόκληρα άλμπουμ με τις λεπτομέρειες των σπιτιών εδώ. Σε ένα τέτοιο σκηνικό φοράς ένα χαμόγελο από αυτί σε αυτί με το που βγαίνεις από την πόρτα.

Οι υποδομές και η οργάνωση είναι σε άλλο επίπεδο. Κάθε σπίτι έχει δικούς του κάδους ανακύκλωσης και υπάρχουν συγκεκριμένες μέρες που έρχεται το κάθε φορτηγό για να τους μαζέψει (άλλη μέρα τα χαρτιά, άλλη τα οργανικά κλπ). Βέβαια ο δήμος χρεώνει ανάλογα. Στα οργανικά είναι ακριβός, τα χαρτιά τα παίρνει τσάμπα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μη βλέπεις ΙΧΝΟΣ σκουπιδιού ούτε κάδους στους δρόμους παρά μόνο τις μέρες που θα περάσει το φορτηγό να τους αδειάσει.

Αν θέλετε να δείτε πως είναι το ηλεκτρικό μέλλον των αυτοκινήτων ελάτε μια βόλτα στην Ολλανδία. Είναι τόσα πολλά τα ηλεκτρικά οχήματα εδώ που όταν ακούς ένα συμβατικό σου κάνει εντύπωση (εμένα κακή). Πολλά Tesla μεταξύ αυτών. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός πως παίζει ΠΟΛΥ ποδήλατο σε ΟΛΕΣ τις ηλικίες αυτό κάνει τις γειτονιές απίστευτα ήσυχες.

Δεν ξέρω αν είναι αυτό, ή η γενικότερη χαλαρότητα των ανθρώπων εδώ ή το αρνητικό υψόμετρο ή (πιθανότατα) όλα μαζί αλλά έχω ρίξει επικούς ξεγυρισμένους ύπνους εδώ. Βράδυ και μεσημέρι. Και το λέω παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα στις 7 και κάτι το πρωί πρέπει να εμβολιάζω μια διαβητική γάτα με ότι σημαίνει αυτό για το πόσο μπορώ να κοιμηθώ και πως ξυπνάω.

Φυσικά αυτός ο παράδεισος έχει και το κόστος του - πέρα από το οικονομικό (δεν τόλμησα να ρωτήσω τιμές ακινήτων): Πακέτο παίρνεις και καιρικές συνθήκες που μπορεί να σε κάνουν survivor. Όταν έφτασα εδώ μόλις τελείωνε ένας καύσωνας που έφτασε τους 40C. Λίγες μόνο μέρες μετά σηκώνομαι ένα πρωί και έχει 9C (εννιά) με βροχή. Τώρα κάνει γύρω στους 26C μέγιστη και θα ξαναπάει στους 30κάτι σύντομα. Μέσα σε 2 εβδομάδες έχω δει όλες τις εποχές πολλές φορές την κάθε μία. Και αυτά στην καρδιά του καλοκαιριού. Αν μιλάμε εμείς για κλιματική αλλαγή αυτοί μπορούν να μιλούν για κλιματική κατάρρευση. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με μακρυμάνικο και πάπλωμα ανεξάρτητα πόσο ζέστη έκανε κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Μιας και μίλησα για αυτοκίνητα πριν να προσθέσω πως δεν υπάρχουν αμάξια σε μέτρια κατάσταση εδώ ούτε για δείγμα. Βλέπεις μερικά παλιά αυτοκίνητα αλλά ακόμη και αυτά που είναι 20-30 χρονών είναι λες και βγήκαν από έκθεση. Φαντάζομαι πως εκτός του ενδιαφέροντος των ιδιοκτητών δεν περνάνε ΚΤΕΟ διαφορετικά.

Και μιας και είπα για τη χαλαρότητα των ανθρώπων εδώ: η αίσθηση απουσίας εντάσεων είναι εντυπωσιακή. Με χαιρετάνε στο δρόμο και τους χαιρετώ και γω αν και άγνωστος (σε χωριό/κωμόπολη που γνωρίζονται μεταξύ τους), μάλιστα στο σουπερμάρκετ μια φορά η ταμίας με ρωτά αν έχω κάρτα bonus, της λέω όχι και μου λέει δεν πειράζει θα σου βάλω τη δικιά μου. 

Θα ήμασταν και εμείς έτσι άραγε αν ξαφνικά μέναμε σε τόσο όμορφες γειτονιές; Μάλλον θα φερόμασταν καλύτερα αλλά μόνο μέχρι να τις κάναμε και αυτές ίσιωμα όπως τόσες άλλες πρώην όμορφες συνοικίες π.χ. της Αττικής. Ακόμη και η "βιομηχανική" περιοχή εδώ κάθε άλλο παρά άσχημη είναι.

Με λίγα λόγια σε ότι περνά από το χέρι τους οι Ολλανδοί δείχνουν να τα έχουν κάνει (όλα;) σωστά. Η χώρα είναι επίπεδη ως γνωστόν και όπως σε όλες τις επίπεδες χώρες η εξοχή έχει λίγες επαναλαμβανόμενες εικόνες. Αρκετές από αυτές είναι όμορφες μεν αλλά όταν έρχεσαι από τον Ελλαδικό φυσικό πλούτο δεν στέκουν συγκρίσεις. Βέβαια, κάθε ωραία εικόνα στην Ολλανδία την απολαμβάνεις στο 100%. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις τέτοιο μέρος γιατί τις περισσότερες φορές προϋποθέτει είτε το να μην βρίσκεται άλλος εκεί, είτε να μην έχει περάσει άλλος ποτέ, ή και τα δύο. Αυτοκίνητα με δυνατή μουσική, τσακωμοί, υστερικές μανάδες και άντρες που γαυγίζουν είναι άγνωστες λέξεις εδώ στο βορρά.

Θα μου λείψουν.

First post COVID TRIP ABROAD (part 8)

 "If you don't cycle while in Netherlands then you never will" (Orestis, 2022)

Lovely day for an activity like this so this time I explore the area South East of Heeze to see what is what. Soon I find myself leaving behind the local cute house and cycle in the woods where I find these lovely peaceful donkeys:

The route through the trees is amazing as these tall guys keep you under their shade through the whole trail.

At the end of it I find myself in this soothing open space:

Behind me you can see the trail that led me to this point:

It's such a nice route passing by those corn fields:

Obviously as you can see I don't have the proper bike for such stuff but that's definition of "1st world problem". Same goes for the following dilemma:

Left or right?

The tent you see in the following image is where one of the local groups prepares their own stuff for the upcoming "Brabantse dag":

(Read part 3 about it or google it. Google knows it all😉)

As a bonus I got a scenic sky overlooking the local beauty:

The area around the local sports club looked like a dessert after a nice lunch:

Wanna ride with me? Let's go:

Till the next one 😉

First post COVID trip abroad (part 7)

 At the break of rain and free of garden/animal commitments I grab the chance to visit the local windmill. Yes, that guy pictured above.

From this angle it looks like a cartoon with open arms:

Or is my imagination rather stretched?

In any case that's a rather old thing, dating back in 1852, renovated in 1983. Today it mills flour for the local bakeries but also sells to individuals and if you're lucky to find the guys who run this at a non busy time they'll show you around.

No I do so but only from the outside as I am here at non working hours:

If it was open and running you'd see its blue flag in the above picture. How cool!

Entrance:

It's all Dutch to me:

A few more shots as I try to walk around it:

Apart from the windmill I must say that this neighbourhood is no exception to the cuteness of the whole settlement here.

Have a look:

Hard to miss Green in Netherlands, whether it's on trees or grass:

Even the way out of Heeze is so sweet:

The weather looks rather moody though:

Here's a distant shot of the windmill to have a sense of its size compared to the rest of the buildings around:

On my way I find the cutest gardening of all:

How cool is to wake up daily to that view?

Not so envious though myself as back home I have a generous garden that offers me daily stuff like this,

and as generous chickens providing me eggs for dishes like this:

Bon Appetit!