Bunkers στο γιαλό, Αεροπλάνο στο Λαύριο

 

Η γυναικοκτόνος γυναικοκτονολογία

 Ένα από τα (λίγα ομολογώ) αγαπημένα μου κομμάτια στη μητρική μας γλώσσα είναι αυτό:

Νέο έτος, (σχεδόν) ίδια χώρα

 Η συλλογή του παρακάτω περιεχομένου οφείλεται στην τάση μου να ξυπνάω νωρίς αλλά και στην έλξη που μου ασκούν τα παράλια της Αττικής παρά το γεγονός ότι τα γεύομαι από τότε που πρωτοάνοιξα τα μάτια μου. Στο πρώτο ξημέρωμα του 2024 λοιπόν, ο δρόμος με βγάζει στην παρακάτω υπέροχη πινακίδα:

115 days, 8200km and 11 countries later - impressions per country

To be honest (why we say so? As if it's an exception and not a norm🙂) I wanted to make a summary for each country of my longest trip ever after finishing with each one on the go but my days were more hectic than I expected to do so. Search for places to stay, edit pictures and videos, write texts, publish, keep an eye on bike's needs, cook, shopping were only some of the things I had to do in my "free" time when I was not riding or walking to collect the content I shared with you. Only when I was house sitting in France and Netherlands I had more time in my hands and even then not as much as you might think as in the latter I had to take care of 3 chickens, a diabetic cat and a garden.

Ο Τέμπη ο μόρες

Κάθε φορά που επανέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών σκέφτομαι διπλά τους συγγενείς των θυμάτων, μία για το προφανές (το πένθος) και άλλη μία για την οδύνη που (φαντάζομαι) τους προκαλεί το γεγονός ότι επιστρέφει στις ειδήσεις τις περισσότερες φορές ως μία ευκαιρία κάποιων κομμάτων να βρουν λόγω ύπαρξης. Να μη σου φτάνει δηλαδή ότι την κόρη ή το γιό σου τον έφαγε ένας μπάρμπας του δημοσίου τον οποίο μάλιστα θα συνεχίσεις να πληρώνεις μέχρι να φύγει και αυτός από αυτόν το μάταιο κόσμο αλλά να βλέπεις και ξετσίπωτα κοράκια να σπεύδουν πάνω σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία.