Λίγες μέρες πριν, περπατώντας από την Καλλιθέα προς το κέντρο της Αθήνας παρατήρησα την ελιά της φωτογραφίας με την κυλινδρική κόμη μπροστά από ένα πανέμορφο παλαιό κτήριο, βανδαλισμένο από δίποδα που ψέκασαν στον ανοιχτόχρωμο τοίχο του μερικές από τις ελάχιστες λέξεις που ξέρουν. Καθώς φωτογράφιζα την φρικτή αντίθεση ο ιδιοκτήτης του ευγενικά με ρώτησε αν ψάχνω κάτι. Η κουβέντα ανέδειξε το προσωπικό του δράμα: Η διάθεσή του να εξωραϊσει τις παρατημένες ελιές του πεζοδρομίου ενεργοποίησε την ευαισθησία του κατά τα άλλα αναίσθητου τοπικού Δήμου ο οποίος και τον απείλησε με αυτόφωρο, ενώ η επιλογή του να διατηρεί ένα νεοκλασσικό σπίτι σε άψογη κατάσταση τον υποχρεώνει να το βάφει συνεχώς - θύμα του κάθε άχυτου που βλέπει καθαρό τοίχο και θέλει να τον κάνει σαν τα μούτρα του.
Το συγκεκριμένο ταλέντο της φυλής το περιέγραψα στον τίτλο.
No comments:
Post a Comment