Moto trip to Iraion ancient site & Vouliagmeni lake

Σήμερα το μενού έχει μοτοβόλτα από το Νοτιοανατολικό άκρο της Αττικής μέχρι το Δυτικό άκρο και πίσω. Ούτε καν ένα Αμερικανικό coast to coast αλλά αναμφίβολα μια όμορφη βόλτα 320χλμ.

What I have for you today is a ride from the South East end of Attiki Greece up to the West end and back - not even a miniature of a US coast to coast but undoubtedly a nice 320km day trip.

Μισώ τους δρόμους με διόδια αλλά όχι όταν με γλιτώνουν από την καλοκαιρινή κίνηση όπως η Αττική Οδός που με φέρνει γρήγορα Δυτικά της Αθήνας και στο τέλος της παίρνω την (πολύ) παλιά Εθνική δίπλα στη θάλασσα για να φωτογραφίσω με την ευκαιρία το κλασσικό αυτό ναυάγιο που έγινε 20 χρόνια πριν:

I hate toll roads but they're good when they get you from A to B while sparing you from the summer traffic and that's how road 6 took me West of Athens where as soon as I take the old coastal road I take the chance to get a distant view of a ship that lies there for almost 20 years:

Η κίνηση δεν με άφησε να πάρω καλύτερες φωτογραφίες από το "Mediterranean Sky". Την δεκαετία του '70 ήταν ένα πολυτελές πλοίο που πήγαινε Ιταλία για να καταλήξει στην κατάσταση που βλέπετε λόγω χρεών της εταιρείας:

Traffic didn't allow me to get a better shot of the MS Mediterranean Sky. This luxurious ferry used to do Greece - Italy back in the 70s only to end like this due to the company's debt:

Συνεχίζω Δυτικά δίπλα στη θάλασσα όταν βλέπω στα αριστερά μου ένα πυροσβεστικό ελικόπτερο να ανεφοδιάζεται πάνω από τη θάλασσα (δείτε το βίντεο στο 1:45). Οι δασικές πυρκαγιές χτυπούν πολλές χώρες φέτος και η Ελλάδα δυστυχώς ανάμεσα σε εκείνες που πληρώνουν το μεγαλύτερο τίμημα. Ευτυχώς οι πολλές και όμορφες παραλίες με κάνουν να ξεχάσω λίγο αυτό το δράμα.Όπως αυτή στην Κινέτα:I continue my way riding West by the coast when I see on my left a firefighting helicopter in action refilling over the sea (watch it @ 1:45 of this video). Wildfires took their toll this summer in so many countries even on the other side of the Atlantic and Greece paid some of the highest ones. Fortunately there's many nice beaches on the way to look at and forget this drama.
Like this one at Kineta:

Τι αλλόκοτο θέαμα αυτά τα καμένα δέντρα με κόντρα φόντο το γαλάζιο της θάλασσας με την λευκή άμμο. Εδώ άλλη μια εικόνα των άψυχων αυτών μαύρων θεατών της θάλασσας:

What a weird view to see those burnt trees contradicting the blue sea and the white sand. Here's one more with those lifeless blackened spectators of the sea:

Ώρα να πηγαίνω, έχω δρόμο ακόμη:

Time to go, still a long way ahead:

Μόλις λίγα χιλιόμετρα αργότερα βλέπω προειδοποιητικές πινακίδες για κλειστό δρόμο αλλά το ένστικτό μου λέει να τις αγνοήσω και έτσι συνεχίζω να δω τι υπάρχει μπροστά. Τελικά μια γέφυρα έχει πέσει από τα νερά προηγούμενων καταιγίδων αλλά εκμεταλλεύομαι ένα μικρό άνοιγμα και αποφασίζω να την περάσω. Μπορείτε να δείτε αυτό το κομμάτι στο 7:28 του βίντεο, για την ώρα να μερικές εικόνες από το τοπίο που μοιάζει κυριολεκτικά βομβαρδισμένο:

Only a few kms later I see warning signs of a closed road but for some reason my instinct tells me to ignore them and keep going to see what's ahead. Turns out the road at a bridge is broken due to past intense rainfalls but I take advantage of a narrow opening and decide to pass. You can see that part @ 07:28 of this video, here's a few pictures of what looked like a bombed road:

Βλέποντας αυτή την καταστροφή δεν θέλω να φανταστώ τι θα συμβεί σε επόμενες μπόρες μετά από τόσα καμένα δάση. Προσπερνάω τη σκέψη και προτιμώ να χαζέψω το πανέμορφο αυτό πεύκο που κοιτάζει τη ζημιά αφ' υψηλού:

Looking at this massive destruction I don't want to imagine what will happen during the next rainstorms with so many forests burnt. I perish the thought and prefer to look at this wonderful pine tree overlooking the damage:

Ώρα να πηγαίνω:

Time to jump back on my saddle:

"Ουδέν κακόν αμιγές καλού" έτσι ο κλειστός αυτός δρόμος μου προσέφερε έναν τελείως άδειο μετά (βίντεο στο 8:30). Καθώς φτάνω στο Λουτράκι βρίσκω πολύ κίνηση αλλά αυτό δεν είναι έκπληξη αυτή τη εποχή σε αυτό τον κλασσικό καλοκαιρινό προορισμό. Μετά όμως η κίνηση πέφτει και η ομορφιά ανεβαίνει (9:17 στο βίντεο).  Ο όμορφος αυτός φιδίσιος δρόμος με βγάζει στη λίμνη Βουλιαγμένη, ένα αριστούργημα από θαλασσινό νερό:
"Nothing bad happens for no good reason" ancient Hellenes used to say and this closed road offered me an empty one afterwards (watch video @ 08:30). I meet a lot of traffic as I arrive at Loutraki but that's no surprise around this time of the year since it's a classic summer destination. After Loutraki though the route is low in traffic and high in beauty (video @ 09:17). This beautiful winding road brings me to the Lake Vouliagmeni, this masterpiece made of sea water:

Κολυμβητικός παράδεισος αν μη τι άλλο. Μπορείτε να απολαύσετε ένα μασάζ αυτιών από τον ήχο του νερού στην αρχή αυτού του βίντεο (τουλάχιστον όσο αγνοήσετε αυτούς που μιλάνε κάπου στο βάθος). Αξίζει να κάνετε το γύρο της λίμνης στο Νοτιοδυτικό άκρο της οποίας θα βρείτε αυτή τη χαριτωμένη εκκλησούλα:

A swimming heaven if nothing else. You can enjoy the ear massage of the water's soundtrack at the beginning of this video (at least if you ignore the people in the background). It's lovely to make a tour around the lake where at its South West corner you'll find this cute little church:

Όπως επίσης και μια κάπως αστεία "καλλιτεχνική" απόπειρα:

And also some funny art attempt on concrete:

Σε κάθε περίπτωση η θέα παραμένει απολαυστική:

In any case the view remains charming:

Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τον πορθμό που τροφοδοτεί με θαλασσινό νερό τη λίμνη:

It's interesting to have a look at the strait that feeds the lake with sea water:

Ώρα να φτάσω επιτέλους στο βασικό μου προορισμό, τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου, Δυτικό άκρο της διαδρομής μου. Μόλις παρκάρω και βλέπω τη θέα από ψηλά μένω άφωνος:

Time to make it to the main destination of my trip, the ancient site of Iraion, also the West end of this route. As I arrive the view from above leaves me stunned:

Εξαιρώντας ίσως την αταίριαστη (ενοχλητική για μένα) παρουσία ενός μη Αρχαιοελληνικού ναού μέσα σε ένα τέτοιο χώρο (πράγμα δυστυχώς όχι σπάνιο), δεν θα μπορούσα να φανταστώ ένα καλύτερο μέρος στο οποίο μάλιστα μπορείς να κολυμπήσεις μιας και είναι από τους ομορφότερους κόλπους που έχω δει. Πλημμυρίζω από χαρά και τα μάτια μου από μπλε στο Δυτικό αυτό άκρο:

Excluding maybe the odd (obnoxious for me) presence of a non ancient Greek temple in a site like this (unfortunately not a rarity) I'd never imagine a better place than this where you can also swim as it is one of the best bays I've ever seen. I'm more than happy to flood my eyes with blue at the tip of this West end:

Ώρα για την πολυαναμενόμενη κάθοδο ώστε να δω το χώρο από κοντά:

Time to take the much anticipated walk down to see the site from close:

Καθώς πλησιάζω γίνομαι ολοένα και πιο σίγουρος πως θα το προτιμούσα χωρίς την Ορθόδοξη αυτή παρέμβαση:

As I get closer I am more convinced I'd prefer it without this orthodox thing:

Αν δεν είναι αυτός ο κόλπος η επιτομή της γλύκας τότε τι είναι;

Is this bay the epitome of sweetness or what?

Προφανώς ονομάστηκε Ηραίο από την ομώνυμη Θεά, η οποία μάλιστα κατά τους Αρχαίους ημών ήταν Θεά του γάμου. Με σύζυγο το Δία δεν θα μπορούσε να είχε κάνει υψηλότερη επιλογή πλην όμως αυτό την έκανε να περάσει την ζωή της μετρώντας τις φορές που εκείνος θα χαιρόταν ένα κορμί διαφορετικό από το δικό της. Ο συγκεκριμένος χώρος μαζεύει πολλά κορμιά λόγω μπάνιου και για πρώτη φορά βρίσκομαι σε μέρος με αρχαία όπου οι επισκέπτες κουβαλάνε μαζί τους τα κολυμβητικά παραφερνάλια:

This site is named Iraion as it was dedicated to Ira, goddess of marriage (!). Speaking of marriage her spouse was Zeus and though she couldn't have made a higher choice she spent her life worrying about the times Zeus would be enjoying a body that wasn't hers. This site attracts a lot of bodies due to its swimming potentials and it's the first time I am visiting one where visitors carry their swimming gear as well:

Η παραπάνω ήταν η κύρια δεξαμενή ενώ λίγα μέτρα μακριά της κάτω από τη σκιά των πεύκων βρίσκεται αυτή η μικρότερη:The above was the main cistern while a few meters away is this smaller one resting under the shade of the pine trees:

Μέρος από τα τείχη του χώρου:

Here's part of the site's wall:

Εδώ υπήρχε το κτίριο της Εστίας αλλά μετά χρησιμοποιήθηκε ως Ναός της Ήρας μιας και ο αρχικός καταστράφηκε:
This is where a hearth building used to be that was used as the temple of Ira after the original one was destroyed:

Άλλη μια όψη της κύριας δεξαμενής:

One more view to the main cistern:

Εδώ κάποτε ήταν χώρος εστίασης:

This used to be the dinning area back in the day:

Όταν βλέπεις αυτό δεν έχεις απορία σε ποια χώρα είσαι:

You know you're in Greece when you can see this:

Αλλά και χωρίς τη σημαία είναι κάπως προφανές:

But even without the flag I think it's kinda obvious:

Άλλη μια όψη των αρχαιοτήτων από ψηλά πριν κατηφορίσω:

One more view to the antiquities from above before I step down:

Αυτό το δέντρο είναι ήρωας, φοβάμαι όχι για πολύ όμως:

This tree is a hero, I am afraid not for long:

Κατεβαίνοντας φτάνω όλο και πιο κοντά σε αυτό το μοναδικό (από κάθε άποψη) κόλπο για τον οποίο ό,τι και να γράψω δεν είναι αρκετό:

Going down brings me closer to this unique (by all means) bay that I can't praise enough:

Στην επόμενη εικόνα φαίνεται η Στοά η οποία στα χρόνια ακμής είχε ισόγειο και πρώτο όροφο:

The next image shows the Stoa of the site which back in the day had a ground floor and a first floor:

Πότε κολυμπήσατε σε καλύτερο μέρος από αυτό;
When was it the last time you had a better swimming option?

Εδώ είναι ο Βωμός, ο οποίος χτίστηκε μαζί με το Ναό:

Here's the altar of the site, built at the same time with the temple:

Εδώ ο πρώτος Ναός της Ήρας, χτισμένος κατά την Γεωμετρική περίοδο και κατεστραμμένος μάλλον από σεισμό στα αρχαία χρόνια:

Here's the first temple of Ira, built in the geometric period and destroyed most likely from an earthquake during the archaic years:

Αυτό πάλι ευτυχώς δεν καταλαβαίνει από σεισμούς:

This is fortunately proven to be earthquake proof:

Εδώ είναι ό,τι έχει απομείνει από τον αρχαίο Ναό της Ήρας:

Here's what's left from the archaic temple of Ira:

Άλλη μια άποψη του κόλπου:

One more bay shot:

Here's the West court of the site:

Δεν χορταίνεται αυτή η θέα:

Can't have enough of that sea view:

Ανεβαίνω πίσω ξανά ώστε να δω τον τοπικό βράχο με το φάρο του. Δε χάνω ευκαιρία να αποθανατίσω τις πράσινες και γαλάζιες αποχρώσεις:

I walk up back again to visit the nearby rock with its lighthouse. I don't miss the chance to picture those shades of blue and green:

Το Ηραίο από ψηλά δεν παύει να δείχνει φανταστικό:

The site from above still looks amazing:

Είμαι μόλις λίγα μέτρα μακριά από το φάρο Μελαγκάβι και τον βλέπω για πρώτη μου φορά:

I'm only a few meters away from the Melagavi lighthouse and have the first sight of it:

Πρωτολειτούργησε το 1897, δούλευε με ντίζελ δίνοντας μια αναλαμπή κάθε 10 δεύτερα ορατή από 20 μίλια. Κατά τον 2ο ΠΠ έμεινε σβηστός και ξαναλειτούργησε το 1947 πάλι με ντίζελ. Μετατράπηκε σε ηλεκτρικός το 1982 και έκτοτε δουλεύει έτσι. Ας δούμε από πιο κοντά αυτό το κομμάτι ναυτικής ιστορίας:

 This lighthouse started its service one year after the first contemporary Olympic games (1897). It worked on diesel giving one glow every 10 seconds visible from 20 miles way. During the second world war it stayed unlit and was restarted in 1947 again on diesel. It was converted to electric in 1982 and works like this ever since. Let's have a closer look to this piece of nautical history:

Δυστυχώς το κοινό δεν  μπορεί να δει κάτι περισσότερο αλλά η θέα πληρώνει και με το παραπάνω για ότι έχασε κάποιος από το εσωτερικό του φάρου:

Unfortunately that's all the public can see from it but the view pays back for what you might miss from the lighthouse:

Περίπου μισό χιλιόμετρο Ανατολικά κάνω μια στάση στην Κρήνη της Ήρας. Δεν υπάρχουν και πολλά να δει κανείς εκεί αλλά δεν το μετανιώνεις κιόλας:

Around half a km East one can make a short stop to see the Fountain of Ira. Not much to see but won't regret it:

Ώρα να πάω σπίτι:

Time to hit the road back home:

Κάνω μια μικρή στάση στον Ισθμό της Κορίνθου. Δυστυχώς η κίνηση και το πλήθος δε μου άφησε πολλά να ευχαριστηθώ ούτε να φωτογραφίσω. Εδώ η παλιά γέφυρα η οποία φιλοξενεί bungee jumping:

I make a short stop at the Corinth strait. Unfortunately the traffic and crowd didn't allow me much to enjoy or picture. Here's the old bridge where you can also do bungee jumping:

Δυστυχώς μόλις έχασα για δευτερόλεπτα ένα κορίτσι που πήδηξε. Το μόνο που έπιασα ήταν τις κραυγές της και αυτές με τα αυτιά μου μόνο. Παίρνει ώρα για τον επόμενο να πηδήξει και ο κόσμος μαζί με τη ζέστη με κάνει να φύγω σύντομα.

Unfortunately I missed a girl doing a jump by a few seconds. The only thing I managed to capture was her scream and this not on a device but my ears. It takes a while to wait for the next one and the crowd combined with the hot weather made me leave the spot.

Εδώ η παλιά γέφυρα του τρένου τραβηγμένη από την γέφυρα που είδατε πριν:

Here's the other old train bridge shot from the bridge you saw above:

Στο επόμενο βίντεο μπορείτε να δείτε τη βόλτα:

In the following video you can see my ride:

Και σε αυτό τη λίμνη Βουλιαγμένη και το Ηραίο:And in this one you can enjoy the lake Vouliagmeni and the Iraion ancient site:

Ευχαριστώ που ήρθατε εδώ, τα λέμε στο επόμενο!
Thanks for stopping by, see you on the next one!