Rapentosa waterfall / Καταρράκτης Ραπεντώσας

Στο προηγούμενο αρθράκι μου σας πήγα βόλτα στο Φράγμα της Ραπεντώσας. Μάλλον ξερό και γυμνό οπότε αυτή τη φορά θα σας πάω σε ένα από τα ρέματα που μπορεί να το πλημμυρίσουν μια μέρα, τη Ραπεντώσα, μια σπάνια περίπτωση καταρράκτη κοντά στην Αθήνα.

On my previous post I took you to the Dam of Rapentosa. Rather dry and bare so this time I will take you to one of the 3 streams that might flood it one day named Rapentosa, a rare case of one providing a waterfall near Athens.

Ο χωματόδρομος που πάει ως εκεί προσφέρει θέα από ψηλά του εν λόγω φράγματος σε αυτό το σημείο:
The gravel route that leads you there provides a nice overview of that dam at this point:

Έχετε υπόψη πως αυτή ήταν η πηγή προέλευσης του μαρμάρου της Ακρόπολης 25 αιώνες πριν και τα νταμάρια που ακόμη λειτουργούν δίνουν κορυφαίας ποιότητας μάρμαρο το οποίο αν μη τι άλλο έχει δοκιμαστεί στο χρόνο:

FYI, this area was the marble resource for Acropolis 25 centuries ago and the quarries are still active today providing top notch marble which (if nothing else) stood the test of time:

Ελπίζω και αυτό το λουλουδάκι να αντέξει στο χρόνο παρά το ότι βρίσκεται κυριολεκτικά στη μέση αυτού του χωματόδρομου:

I hope this tiny cute flower also stands the test of time despite being literally in the middle of this gravel road:

Καθώς φτάνω στο σημείο πάνω από τον καταρράκτης ήχος του νερού είναι τέλειο καλωσόρισμα αλλά πρώτα πρέπει να αποθηκεύσω την κυρίως πράσινη ομορφιά του μέρους:

As I arrive at the spot over the waterfall the sound of water is so welcoming but first I have to capture the mainly green beauty of the place:

Φαίνεται πως είναι πολύ απότομο το κατέβασμα για να πάω κατευθείαν στον καταρράκτη (ελλείψει μονοπατιού) και περπατώ πίσω με σκοπό να βρω το ρέμα πρώτα και να το περπατήσω κόντρα στο ρεύμα εί δυνατόν. Όντως συναντώ το ρέμα σε ένα χαμηλότερο σημείο όπου στην πραγματικότητα κόβει το δρόμο και η θέα με εξιτάρει για το τι μπορεί να ακολουθεί μετά:

Turns out that it's too steep to make it straight to the waterfall from up there (in the absence of a path) and I walk back intending to find the stream first and then walk it up to the waterfall counter to the water flow if possible. I do meet the stream at a lower point where it actually cuts the road and the view already excites me about what might be coming next:

Νιώθεις τόσο όμορφα εκεί που κάποιος θα μπορούσε να περιμένει νεράιδες να ξεπηδούν από το πουθενά. Εδώ η θέα του ρέματος από το σημείο που αυτό κόβει το δρόμο:
Feels already nice enough that one could expect fairies to jump out of the blue.

Here's a view to the spot where the stream cuts the road:

Δεν σας κάνει έκπληξη που το μόνο αυτοκίνητο εκεί είναι το δικό μου αλλά δεν ισχύει αυτό το καλοκαίρι. Ευτυχώς δεν έχω πάει εκεί τέτοια περίοδο (κοινή λογική) αλλά διαβάζω πως οι χάρτες της Google έχουν καταστρέψει το μέρος κάνοντάς το διάσημο προορισμό τελευταία (όπως είπα δεν υπάρχουν καταρράκτες γύρω από την Αθήνα πλην ελαχίστων). Αντίθετα, ο υποφαινόμενος διαλέγει την κατάλληλη μέρα και ώρα ώστε να πάρει και να μοιραστεί την πιο αγνή εμπειρία έτσι βρίσκομαι εδώ αρχές Δεκέμβρη ένα κρύο αλλά πολύ ηλιόλουστο πρωινό σε αυτό τον υδάτινο παράδεισο:

You're not surprised there's no car except mine on a road like this but that's not the case in summer. Fortunately I haven't experienced a visit in the high season but I've read reviews telling that Google maps have destroyed the magic of the place as it has become a popular destination lately (I told you we don't have waterfalls around here except only a few). Instead, yours truly is picking the right day and time to receive and provide the most pure experience so here I am early December on a cold but super sunny morning in this watery heaven:

Συνεχίζω να περπατώ το ρέμα προς τα πάνω το οποίο γίνεται όχι και τόσο αβίαστο σε κάποια σημεία:
I keep walking the stream up which becomes no so effortless at some points:

Αυτό το μέρος είναι καθαρή μαγεία. Καθώς το περπατώ μόνος το μόνο πράγμα που μπορώ να ακούσω είναι το νερό και την ηχώ των πουλιών στην κοιλάδα αυτή (δείτε βίντεο αργότερα). Οι πολλές αυτές λίμνες προσθέτουν τόσο πολύ σε αυτό το αριστούργημα:

This place is pure magic. As I walk it solo the only thing I can listen to is the water and the birds echoing in the valley (check video later). Those numerous ponds add so much to this masterpiece:

Το νερό ασκεί γλυπτική στο βράχο - εύχομαι να ήσασταν εδώ να αγγίξετε αυτό το έργο τέχνης:

Water sculpturing the rock - I wish you were there to touch this artwork:

Το νερό πάει κάτω, εγώ συνεχίζω επάνω μέσα σε ενθουσιασμό:

Water goes down, I keep walking up in excitement:

Χειροκροτήστε αυτό το δέντρο - οι ρίζες του εκτεθειμένες αλλά συνεχίζει να στέκεται:

Put your hands together for this tree - its roots exposed but it's still standing:

Όχι αυτό δυστυχώς:
This one doesn't unfortunately:

Το ίδιο και αυτό το πολύ νεαρότερο το οποίο μου κόβει το δρόμο:

Same as this much younger one which blocks my way:

Σε αυτό το σημείο μάλλον πειστήκατε πως τα δέντρα αυτά έχουν ιστορίες να πουν. Αν όχι δείτε αυτό:

At this point you must be convinced that those trees there have stories to tell. If not look at this one:

Μετά από αυτή την αγριάδα ξέρω πως είμαι μόλις λίγα βήματα μακριά από τον καταρράκτη κρίνοντας από τον ήχο. Εδώ η τελευταία στροφή πριν τον δω:
After this wilderness I know I am only a few steps away from the waterfall judging by the sound. Here's the last corner before I see it:

Και καθώς στρίβω δεξιά μπορώ επιτέλους να τον δω από κοντά:

And as I turn right I can finally have a closer look:

Ο τύπος που έφτιαξε αυτή την κούνια αξίζει χειροκρότημα:

The guy who made this swing deserves an applause:

Η φύση αξίζει περισσότερα από ένα:

Nature deserves more than one:

Ώρα να βάλουμε και λίγο ήχο έτσι δεν είναι; Εδώ ένα βίντεο που συνοψίζει την επίσκεψή μου σε αυτή τη γλύκα:

It's about time to add some sound isn't it? Here's a video summarising my visit to this sweetness:

Δε γουστάρω να το πω αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω κιόλας. Θέλετε να σχολιάσετε αυτό;
I hate to say it but can't avoid it either. Wanna comment this?

Έπρεπε να κουβαλήσω αυτού του μαλάκα τη Φάντα σε όλο το δρόμο για μερικά χιλιόμετρα μέχρι να βρω τον πρώτο σκουπιδοτενεκέ. Δεν ήταν όλα άσχημα όμως στην επιστροφή αφού έκανα μια στάση σε αυτό το υπέροχο σημείο:

I had to carry this wanker's Fanta all the way back several kms till I found the first trash can.
Not all bad on my way back though as I make a stop at this wonderful view point:

Πληροφοριακά, επάνω βλέπετε την Ανατολική ακτή της Αττικής και την Εύβοια στο βάθος.
FYI, above you see the East coast of Attiki with Evia island in the background.

Ελπίζω να σας άρεσε, τα λέμε στο επόμενο!
I hope you enjoyed it, see you on the next one!